κριση του καταναλωτικου κινηματος

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

Στο διάβα των αιώνων και των δεκαετιών πολλά κινήματα πέρασαν κρίση και πολλά από αυτά εξαφανίστηκαν. Πολλά λαϊκά, επαναστατικά, απολυταρχικά, δημοκρατικά, φιλελεύθερα, μοναρχικά, κομμουνιστικά, σοσιαλιστικά, μορφωτικά, πολιτιστικά και άλλα κινήματα εμφανίστηκαν, ήκμασαν, μεσουράνησαν και παρήκμασαν ή εξαφανίστηκαν.
Στο τελευταίο μισό του περασμένου αιώνα και στις αρχές του νέου αιώνα της τρίτης χιλιετίας μετά Χριστόν, πέρασαν και περνούν βαθιά κρίση, πέραν των κινημάτων ιδεολογικοπολιτικού περιεχομένου, το αγροτικό, το συνεταιριστικό, το συνδικαλιστικό-συντεχνιακό και το καταναλωτικό κίνημα. Τα μόνα κινήματα που διατηρούνται ακόμα σε υψηλά επίπεδα ενδιαφέροντος και δράσης-ακτιβισμού είναι τα οικολογικά και περιβαλλοντικά κινήματα, που έχουν μελλοντική προοπτική, λόγω της συναίσθησης του θανάσιμου κινδύνου για το περιβάλλον ολόκληρου του πλανήτη και για τη βιωσιμότητα του ανθρώπινου είδους. Μόνο που τα περισσότερα από αυτά τα κινήματα δεν διαθέτουν το βάθος, την ουσία και τη σοβαρότητα που έπρεπε, διότι είναι επιπολαιόριζα και επικοινωνιακά.
Εκείνο, όμως, που το τελευταίο διάστημα διέρχεται σοβαρή κρίση, είναι το καταναλωτικό κίνημα, το οποίο κινδυνεύει να συνθλιβεί ανάμεσα στις συμπληγάδες των τράστ, των καρτέλ, των πολυεθνικών και των μονοπωλιακών γιγάντων-τεράτων και απειλείται από την πολυπλόκαμη λερναία ύδρα της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Κρίσεις που έχουν ανατρέψει όλους τους παλιούς γνωστούς κανόνες της αγοράς, του εμπορίου και των συναλλαγών. ΄Ολοι οι ασχολούμενοι με την παραγωγή, τη μεταποίηση και τη διάθεση καταναλωτικών προϊόντων βρίσκονται σε μια περιδίνηση αστάθειας και σε μια σχιζοφρενική αναστάτωση. Πώς μπορεί το αδύναμο, μέχρι στιγμής, καταναλωτικό κίνημα να αντιπαλέψει το αναρχοκρατούμενο, το φαύλο και πονηρό σύστημα, μιας αυθαίρετης και αδηφάγας αγοράς; Πώς να αντιμετωπίσει την διογκούμενη ανεργία, την ακρίβεια, τη φτώχεια και την περιθωριοποίηση των λαϊκών μαζών, μέσα σε μια ανεξέλεγκτη , ακόμα, κατάσταση τιμολογιακής τρέλας;
Εξαιτίας αυτής της άναρχης και ασταθούς αγοράς έχει χαθεί η καταναλωτική πίστη και εμπιστοσύνη μεταξύ των συναλλασσόμενων και πάντοτε το θύμα είναι ο καταναλωτής. Μέσα στην αγωνία, στην παραζάλη και στην αναρχία της αγοράς και μπροστά στο φάσμα και στον πανικό του λουκέτου, οι επιχειρηματίες βρίσκονται σε κατάσταση υστερίας. Γι αυτό και παρατηρούνται ανισότητες και διαφοροποιήσεις στις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων και των υπηρεσιών από τόπο σε τόπο και από κατάστημα σε κατάστημα.
Για παράδειγμα θα αναφέρουμε μερικές ενδεικτικές τιμές σε λαϊκές συνοικίες του κέντρου της Αθήνας, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει τον ελληνικό καφέ στην κεντρική πλατεία των Σεπολίων με μόνο ένα ευρώ, ενώ όλα τα αναψυκτικά και η Coca Cola κοστίζουν ενάμισι ευρώ. Στην ίδια και σε άλλες παρόμοιες περιοχές μπορείς να προμηθευτείς φθηνά ψάρια και να απολαύσεις φθηνές ποικιλίες μεζέδων ούζου ή μπύρας. Σε Λαϊκές Αγορές των ίδιων περιοχών μπορούν οι καταναλωτές να προμηθευτούν φθηνά φρούτα, λαχανικά, κρέατα, γαλακτοκομικά και γλυκίσματα. Μπορούν επίσης να αγοράσουν σε χαμηλές τιμές είδη ένδυσης, υπόδησης και νοικοκυριού. Ακόμη και το εισιτήριο του Μετρό για τους υπερήλικες (65 άνω) κοστίζει μισό αντί για ένα ευρώ.
Ενάντια στην εκμετάλλευση και στις εναρμονισμένες τιμές των γνωστών αλυσίδων πολυκαταστημάτων και άλλων καρτέλ, μπορεί ακόμα ο εμπορικός κόσμος να προσφέρει ανταγωνιστικές τιμές και να επιβιώσει μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες. Μόνο με ανταγωνιστικές καταναλωτικές τιμές μπορούν οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες να επιβιώσουν στους δύσκολους καιρούς της συρρίκνωσης των μισθών και συντάξεων, ακόμη και κόντρα στην καθολική απαγόρευση του καπνίσματος, που ενώ ωφελεί την ανθρώπινη υγεία, ωστόσο βλάπτει οικονομικά μερικές κατηγορίες επαγγελματικών κατηγοριών. Η κρίση του καταναλωτικού κινήματος μπορεί να ξεπεραστεί μερικώς με τη σωστή έρευνα αγοράς και την αντίστοιχη καταναλωτική ανταγωνιστικότητα.-