Εάν ο 10χρονος Βαλάντης Μιχαηλίδης ξεχάσει το στυλό του ή το τετράδιό του στο σπίτι, δεν υπάρχει κανείς στο σχολείο του, να μπορεί να τον δανείσει. Ο μαθητής της τετάρτης είναι ο μόνος μαθητής στο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο του Kadıköy στην Κωνσταντινούπολη, ένα από τα 22 σχολεία της πόλης που εξυπηρετούν μόλις 214 μαθητές.
Όταν τον ρώτησαν αν ποτέ βαριέται χωρίς άλλους συμμαθητές, ο Βαλάντης είπε, "Κι εγώ θέλω να έχω φίλους, αλλά υπάρχουν και καλές πλευρές του να είσαι μόνος.
Ο αριθμός των μαθητών στα ελληνικά σχολεία της πόλης μειώνεται μέρα με τη μέρα. Με συνολικό ελληνικό πληθυσμό περίπου 3.000 στην Τουρκία, μόλις 10 από τα ελληνικά σχολεία της Κωνσταντινούπολης έχουν εγγεγραμμένους μαθητές, ορισμένοι από αυτούς βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με εκείνη του Βαλάντη...»
Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάννης, που υπεγράφη το 1923, μόνο οι Έλληνες με τουρκική υπηκοότητα, μπορούν να παρακολουθούν μαθήματα στα ελληνικά σχολεία της Τουρκίας, καθιστώντας δύσκολη την αύξηση των εγγραφών. Δεν επιτρέπεται στα παιδιά των Ελλήνων πολιτών να φοιτήσουν. Πριν τέσσερα χρόνια συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο που θα επέτρεπε στα παιδιά με ξένη υπηκοότητα να γραφτούν στα σχολεία, το οποίο όμως δεν υποστηρίχθηκε από το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), οπότε και τελικά δεν εγκρίθηκε.
Σαν αποτέλεσμα, το ελληνικό Δημοτικό που βρίσκεται στην περιοχή Μπακίρ Κόι (Bakırköy) της Κωνσταντινούπολης δεν έχει μαθητές εδώ και έξι χρόνια. Το Μαράσλειο Δημοτικό Σχολείο στο Φανάρι έχει μόλις έξι μαθητές. Το σχολείο με τους περισσότερους μαθητές στην πόλη είναι το Ζάππειο Λύκειο, με 120 μαθητές. Το ελληνικό γυμνάσιο και λύκειο στο Φανάρι έχει 60 μαθητές, ενώ το Ζωγράφειο Λύκειο της περιοχής Ταξίμ (Taksim), το οποίο ιδρύθηκε πριν 117 χρόνια, αριθμεί 41 μαθητές στην έκτη δημοτικού και στην πρώτη και δευτέρα γυμνασίου.
«Μην αφήνετε να πέσει η αυλαία. Αφήστε αυτά τα σχολεία να είναι ανοιχτά σε όποιον θέλει να μάθει ελληνικά», είπε ο Γιάννης Δερμιτζόγλου, διευθυντής του Ζωγράφειου Λυκείου.
Στις 29 Οκτωβρίου, κατά την γιορτή της Ημέρας της Δημοκρατίας στην Τουρκία, τα παράθυρα της μοναδικής τάξης του ελληνικού σχολείου του Kadıköy ήταν στολισμένα με σημαίες. Σ 'αυτή την αίθουσα ο μοναδικός μαθητής του σχολείου κάνει τα μαθήματα του. Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, ο Βαλάντης είναι και πάλι μόνος. Μερικές φορές παίζει ποδόσφαιρο με ένα δάσκαλο, μερικές φορές διαβάζει ένα βιβλίο ή ζωγραφίζει.
Οι άλλες τάξεις έχουν εγκαταλειφθεί και η τραπεζαρία χρησιμοποιείται ως αποθήκη. Μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, το ηλικίας 139 ετών σχολείο είχαν μόνο δύο ή τρεις μαθητές κάθε χρονιά.
Δύο καθηγητές εργάζονται σήμερα εκεί, παρέχοντας εκπαίδευση στον Βαλάντη. Ένας από αυτούς, ο Χρήστος Πεστεμαλζιόγλου, ο οποίος βρίσκεται στο σχολείο για 18 χρόνια, είναι και ο διευθυντής. Με ένα γραμματέα και έναν εργάτη καθαριότητας, ο συνολικός πληθυσμός του σχολείου είναι πέντε άτομα.
Όταν ο 46χρονος Πεστεμαλζιόγλου άρχισε να εργάζεται ως καθηγητής στο Ζωγράφειο Λύκειο, υπήρχαν 32 μαθητές. "Τώρα δεν υπάρχουν φωνές παιδιών», δεν υπάρχουν ήχοι παιχνιδιών, δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών», είπε. "Αλλά ο μαθητής μας είναι πολύ καλός. Είναι εργατικός και ποτέ δεν μας στενοχωρεί."
Το Ζωγράφειο Λύκειο ιδρύθηκε το 1893 στην Κωνσταντινούπολη. Εκείνη την εποχή, υπήρχε έντονη ανάγκη δημιουργίας ελληνικών σχολείων, αφού ο ελληνικός πληθυσμός της Πόλης είχε φτάσει στην ακμή του. Τα προηγούμενα χρόνια το Ζωγράφειο Λύκειο είχε μια πραγματική άνθηση και πάντα πάνω από 250 μαθητές. Ειδικά δε πριν τα Σεπτεμβριανά του 1955 αλλά και πριν τις απελάσεις (1964) οι μαθητές μόνο στο σχολείο αυτό ήταν πάνω από 350. Το σχολείο σήμερα αριθμεί 51 μαθητές, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι είτε ελληνικής καταγωγής είτε Έλληνες υπήκοοι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι απόφοιτος του Ζωγραφείου Λυκείου. Το 2004 στην Αθήνα ιδρύθηκε ο σύλλογος «Φίλοι του Ζωγραφείου Λυκείου Κωνσταντινούπολης», στόχος του οποίου είναι η ανεύρεση πόρων για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου.
Πηγή: Hurriyet Daily News
http://dexiextrem.blogspot.com/2010/11/blog-post_19.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου