δημος σουφλιου:. . . και τωρα τι γινεται;

Του Πασχάλη Χριστοδούλου

Ο Καλλικράτης είναι πλέον νόμος του κράτους. Η προσέγγιση που έγινε την περίοδο της περίφημης και κατ’ ευφημισμόν διαβούλευσης ελάχιστα αφορούσε τα υπαρκτά προβλήματα της αυτοδιοίκησης κυρίως όμως των περιφερειών αλλά και των επιμέρους χωρικών ενοτήτων, των δήμων.
Σήμερα ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου οφείλουμε να καταθέσουμε τους προβληματισμούς, τις απόψεις και προτάσεις που θα αφορούν το αύριο του τόπου.
Η αναφορά στο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα κληθούν οι πολίτες το Νοέμβριο να κάνουν τις επιλογές τους έχει ιδιαίτερη και πρωταρχική σημασία. Η οικονομική χρεοκοπία της χώρας που αντανακλά παντού έρχεται ως επιστέγασμα μιας πολιτικής, κομματικής κύρια όμως ηθικής χρεοκοπίας. Ταυτόχρονα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η διαρκώς διογκούμενη δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς, ιδιαίτερα σε όσους υπάρχουν υπόνοιες διαφθοράς
Πρέπει όμως να μείνουμε στη δραματική οικονομική κατάσταση της χώρας επομένως και της αυτοδιοίκησης τα χρόνια που ακολουθούν. Να δούμε συγκεκριμένα δεδομένα που υφίστανται και να προδιαγράψουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες για τα επόμενα χρόνια. Να οριοθετήσουμε επίσης τις ευθύνες όλων, πολιτών και πολιτικών.
Σε ότι αφορά το περιφερειακό ζήτημα της χώρας έχω μιλήσει δημόσια πολλές φορές, έχω καταθέσει προτάσεις και έχω αγωνιστεί γι’ αυτές. Είναι γνωστά σε όσους ενδιαφέρονται. Ας μου επιτραπεί μια παρέκβαση από αυτή τη στάση προκειμένου να καταθέσω ορισμένες σκέψεις για την ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Ο νέος Δήμος Σουφλίου παρότι ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τις απόψεις που ήθελαν τη δημιουργία ενός ισχυρού Δήμου στο νευραλγικό από κάθε άποψη τμήμα του κεντρικού Έβρου, εντούτοις δεν ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς.

Υφιστάμενη κατάσταση.

Η υπαρκτή και αδιαμφισβήτητη οικονομική δυσπραγία του νέου Δήμου Σουφλίου, μόνο όποιος εθελοτυφλεί δεν μπορεί να τη δει, είναι το κυρίαρχο ζήτημα που θα απασχολήσει την επόμενη περίοδο τη νέα δημοτική αρχή. Οι εμφανείς όσο και αφανείς οφειλές πολλών εκατομμυρίων ευρώ είναι βρόγχος στο λαιμό των πολιτών και δεν επιδέχονται εξορκισμούς, ούτε και μετατοπίσεις ευθυνών.
Η μεγάλη έκταση και η ανομοιογένεια του πληθυσμού, γεγονός που μελλοντικά μπορεί να αποδειχθεί ευλογία, αυτή την
περίοδο απαιτεί πολιτικές σύνθεσης και όχι αποσύνθεσης κάτι που ενδεχόμενα θα την μετατρέψει σε ανύπαρκτο από αδύναμο κρίκο και θα οδηγήσει σε κατάρρευση την περιοχή.
Η μη εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας που αφορά στις συνδέσεις αποχέτευσης, τα προβλήματα ύδρευσης σε πολλούς οικισμούς, και η έλλειψη βασικών έργων υποδομής που θα κάνουν τη ζωή των εναπομεινάντων πολιτών καλύτερη, απαιτούν δύσκολες αποφάσεις που δεν μπορούν να μπουν στη λογική του πολιτικού κόστους ή οφέλους. Όταν προσδοκάς στην τουριστική ανάπτυξη δεν μπορεί να μην έχεις λύσει το πρόβλημα της αποχέτευσης, της ρίψης ακάθαρτων αποχετευτικών λυμάτων στο οδόστρωμα, της καθαριότητας, της ασύδοτης συμπεριφοράς στη χρήση δρόμων, πεζοδρομίων και κοινόχρηστων χώρων. Είναι και θέμα πολιτισμού.
Η εκ του νόμου υποχρέωση για ενοποίηση των υπαρκτών Δημοτικών Επιχειρήσεων και η αναγκαιότητα απολύσεων του μη νομιμοποιημένου με συμβάσεις προσωπικού, είναι εκ των ων ουκ άνευ. Όποιος ισχυρισθεί το αντίθετο ή αφελής είναι ή καιροσκοπεί.
Η προϊούσα κατάρρευση του αγροτικού πληθυσμού, συντριπτικού ποσοστού της πληθυσμιακής σύνθεσης του νέου Δήμου είναι βέβαιο ότι είναι μια ακόμη θηλιά στη νέα δημοτική αρχή.
Τέλος, η ανάγκη να υπάρξει όσο γίνεται πιο εμφανώς η αρχή της επικουρικότητας σ’ αυτό το δήμο με τις τεράστιες αποστάσεις, το γερασμένο πληθυσμό και την απουσία πολλών δομών εξυπηρέτησης είναι απόλυτα βέβαιο ότι απαιτεί πολιτικές και αποφάσεις που πρέπει να έχουν τη μέγιστη συναίνεση.

Πλεονεκτήματα.

Η ύπαρξη πολλών και σε ορισμένες περιπτώσεις ανυπέρβλητων δυσκολιών δεν αναιρεί την ύπαρξη αντίστοιχων πλεονεκτημάτων, από την αξιοποίηση των οποίων θα κριθεί και η αντοχή του δήμου στο χρόνο.
Η μεγάλη παραγωγική δυνατότητα στα πεδινά αγροκτήματα, η αξιοποίηση του ενιαίου πλέον ορεινού όγκου και του εθνικού πάρκου, αφού αρθούν οι αρνητικές εκείνες διατάξεις που το καθιστούν κάτεργο για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά και η ανάδειξη των ιστορικών, πολιτισμικών, θρησκευτικών και φυσικών πλεονεκτημάτων, αποτελούν τους εφικτούς στόχους ώστε το κεντρικό τμήμα του Έβρου να γίνει αναπτυξιακά ισοδύναμο με τις άλλες περιοχές του Νομού. Η παρουσία στοιχείων από την ορφική περίοδο μέχρι τη σύγχρονη εποχή είναι μια μεγάλη πρόκληση που απαιτεί κατάλληλους και έξυπνους χειρισμούς.

Πρόταση.

Με δεδομένη τη θητεία αυτής της δημοτικής περιόδου που είναι τρεισήμισι χρόνια εκ των οποίων οι τελευταίοι έξι μήνες θα είναι προεκλογικοί, τα μεγάλα προβλήματα που ακροθιγώς παρουσιάσθηκαν παραπάνω, την ανάγκη αξιοποίησης του πλέον κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτει ο Δήμος Σουφλίου, κυρίως όμως την επιβεβλημένη πορεία με δύσκολες και μη δημοφιλής αποφάσεις οδηγούν στο συμπέρασμα της ύπαρξης ενός και μόνο ψηφοδελτίου στο δήμο.
Η πολιτική ανωριμότητα κυρίως όμως οι ανθρώπινα θεμιτές φιλοδοξίες πιθανόν θα απαξιώσουν την πρόταση με ειρωνείες, χαρακτηρισμούς και ότι άλλο μπορεί κανείς να διανοηθεί. Θα μπορούσα να παραπέμψω στους «βλάκες» του Λεμπέση αλλά δεν χρειάζεται. Εκείνο στο οποίο δεν μπορεί να δοθεί απάντηση είναι τι θα γίνει την επόμενη μέρα και με ποιους ανθρώπους. Η φράση «ένα κούκος….» είναι χαρακτηριστική. Μια συμπαγής δημοτική ομάδα που θα λειτουργεί ως αμορτισέρ για απορρόφηση κοινωνικών κραδασμών και ως ομάδα σχεδιασμού της πορείας αυτού του τόπου για το επόμενο διάστημα, δεν μπορεί να υπάρχει σε ένα κομματικό ψηφοδέλτιο. Η ικανότητα δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο κανενός χώρου.
Η πρόκληση των πολιτικών δυνάμεων της περιοχής να αντιληφθούν την κρισιμότητα των καιρών, το ίδιο και των προσώπων, ώστε να υπάρξει μια κοινή και δημόσια δέσμευση ότι σ’ αυτές τις εκλογές και μόνο, η ανάγκη συγκρότησης ενός ψηφοδελτίου σωτηρίας του Δήμου Σουφλίου, του κεντρικού Έβρου, είναι μονόδρομος θα προσφέρει μέγιστες υπηρεσίες στον τόπο. Αντίθετα ο εγκλωβισμός στις λογικές του καλού παιδιού, του επιτυχημένου επιχειρηματία, του μετριοπαθή που δεν θέλει να σπάσει αυγά για να κάνει ομελέτα, του κοινωνικά ουδέτερου που δεν συμμετέχει στα κοινωνικά δρώμενα, που ενστερνίζεται την αρχή «η σιωπή είναι χρυσός», του χρώματος που θα έχει ο δήμος το βράδυ των εκλογών στα ΜΜΕ, συνιστούν το χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου και μάλιστα στα πρώτα βήματα του νέου δήμου.
Οι πολίτες, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές αυτών των αποφάσεων οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους πριν την 7η Νοεμβρίου και όχι να οικτίρουν εκ των υστέρων. Άλλωστε ο ισχυρισμός δε ήξερα, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση.

Η συγκεκριμένη πρόταση δεν είναι συνταγή. Είναι απόπειρα ώστε να ανοίξει επιτέλους μια ουσιαστική συζήτηση μέσα στην κοινωνία και όχι πίσω από κλειστές πόρτες. Να γίνουν οι πολίτες πρωταγωνιστές και όχι αθύρματα στα χέρια συγκεκριμένων συμφερόντων. Να αντιληφθούν την κατάσταση του νέου δήμου και να γυρίσουν τις πλάτες σε όσους είτε με διάθεση παραπλάνησης είτε στρουθοκαμηλίζοντας υπόσχονται ότι θα μετατρέψουν την περιοχή σε παράδεισο.
Η υπέρβαση, λέξη κλειδί στην περίπτωση του Δήμου Σουφλίου, μεταχειρισμένη και κακοποιημένη σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να συμπυκνωθεί στο στίχο γνωστού τραγουδιού: «…να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται …».


Σουφλί, Ιούνιος 2010 www.xristodoulou.gr