αγουρα χρονια

Νουβέλα του Παναγιώτη Κουσίδη Μέρος 6ο

Κι ενώ λοιπόν πιστέψαμε πως τόσο ο πόλεμος όσο και τα δεινά μας τέλειωσαν οριστικά και πως η πατρίδα μας θα προχωρήσει ειρηνικά στην ανοικοδόμηση, την ανασυγκρότηση και την πρόοδό της, ωστόσο αυτό αποτελούσε μόνο έναν ευσεβή πόθο των Ελλήνων. Από τα "Δεκεμβριανά" του ΄44 φάνηκε ότι η χώρα θα περάσει κι άλλες περιπέτειες. Γιατί, παρά τη συμφωνία της Γιάλτας, κάποιες δυνάμεις ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τη χώρα μας ως πιόνι στη σκακιέρα των επιρροών, των συσχετισμών και των επεκτατισμών. Αλλά και κάποιες ηγεσίες στην Ελλάδα επέλεξαν τη λύση ενός αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου, που πολλοί αποκαλούσαν ανταρσία και προδοσία. Παρότι κύλησαν από τότε πάνω από έξι δεκαετίες, οι πληγές και τα τραύματα του αδελφοκτόνου σπαραγμού δεν επουλώθηκαν εντελώς και το κεφάλαιο αυτής της ιστορίας ακόμα δεν έκλεισε.
Από τον Αντάρ-τεπέ, κορυφή βουνού βόρεια της Χιλής, άρχισαν να κατεβαίνουν και να κάνουν επιδρομές στη γύρω περιοχή οι αντάρτες, οι επονομαζόμενοι "κατσαπλιάδες". Τις νύχτες τα πέντε τσιμεντένια πολυβολεία γύρω από τη Χιλή αποτελούσαν μια αποτρεπτική οχείρωση, αλλά όχι πάντοτε επαρκή για να εμποδίσει το πέρασμά τους. Την ημέρα, εγώ με τον αδερφό μου πηγαίναμε στο κοντινό πολυβολείο και μαζεύαμε τους άδειους κάλυκες και ο,τιδήποτε άλλο βρίσκαμε. Μια μέρα, για κακή μας τύχη, βρήκαμε πεσμένα ολόγυρα αρκετά φυσίγγια, αχρησιμοποίητες σφαίρες. Με οδηγό την τόλμη και φαντασία του αδερφού μου αρχίσαμε να βγάζουμε από την κορυφή κάθε σφαίρας τη μολυβένια αιχμή της και να συγκεντρώνουμε το μπαρούτι σε λακκουβίτσες της αυλής μας. Με ένα αναμμένο κερί ανάβαμε το μπαρούτι, ενώ κάποιος πηδούσε με τη σειρά πάνω από τη φωτιά και τον καπνό. Νομίζαμε αφελώς πως ήταν ένα ανώδυνο και ακίνδυνο παιχνίδι. Αλλά σύντομα διαψευσθήκαμε. Σε κάποια φάση βάλαμε μεγαλύτερη δόση από μπαρούτι και πλησίασε αρκετά ο Τάσος για να το μπουρλοτιάσει. Αστραπιαία τον τύλιξε μια μεγάλη φλόγα,του έκαψε το πρόσωπο και του τσουρούφλισε τα φρύδια, τα ματοτσίνορα και τα μαλλιά. ΄Αρχισε να σφαδάζει από τους πόνους κα τον τρόμο. Τα ουρλιαχτά του έφεραν τη μάνα μας από την κουζίνα. Τον άρπαξε από το χέρι και τον οδήγησε στη θεία Κατίνα για να του βάνει πρακτικό φάρμακο για τα εγκαύματα. Η θεία Κατίνα παρασκεύασε στα βιαστικά μια αλοιφή με βασικό συστατικό το γιαούρτι και πασάλειψε το καμένο

πρόσωπο του Τάσου. Μας έδωσε την υπόλοιπη αλοιφή για να βάζει κάθε μέρα στις πληγές του και σε μερικές μέρες έγειανε εντελώς. Του έμειναν όμως κάποια ανεξίτηλα σημάδια-ουλές από το παράτολμο παιχνίδι μας με το μπαρούτι και τη φωτιά.
Μπορεί ο Τάσος να ήταν ζωηρός και παράτολμος και να έβαζε τον εαυτό του σε περιπέτειες και κινδύνους, αλλά ήταν ένας προστατευτικός αδερφός. Μια μέρα που έγινε καυγάς και παρεξήγηση στο παιχνίδι, ένα μεγαλόσωμο παιδί μου επιτέθηκε και άρχισε να με γρονθοκοπάει. Το άγρυπνο μάτι του Τάσου αντιλήφθηκε το συμβάν και από απόσταση 50 μέτρων πήρε φόρα και όρμησε πάνω του σαν πάνθηρας. ΄Επεσαν κάτω και κυλίστηκαν στο γρασίδι. Σηκώθηκαν από το έδαφος και όλα είχαν τελειώσει εκεί, αφού τους χώρισαν και τους συγκράτησαν τα άλλα παιδιά της παρέας. Από τότε δεν τόλμησε κανείς να σηκώσει χέρι επάνω μου. Ο Τάσος δεν ήταν σίγουρα κανένας χειροδύναμος νταγκλαράς, αλλά τους εντυπωσίασε το σβέλτο και αποφασιστικό σάλτο του, η ακροβατική βουτιά του πάνω στον αντίπαλο.
΄Οταν φούντωσε ο εμφύλιος, έφεραν και εγκατέστησαν στο χωριό μας μερικές οικογένειες ανταρτόπληκτων από Την Πυλαία, τη Μελία και τα Κοίλα. Λόγω του ανταρτοπολέμου διακόπηκαν βίαια οι ειρηνικές και παραγωγικές δραστηριότητες των κατοίκων της ευρύτερης περιχής. Αυτός ο εμφύλιος δεν εκτόπισε μόνο πολλούς ανθρώπους, αλλά βύθισε στο πένθος πολλές οικογένειες και ορφάνεψε πολλά παιδιά. ΄Οταν το κράτος άρχισε να επιστρατεύει εθνοφρουρούς, είχαμε ένα κακό προαίσθημα ότι αυτός ο εμφύλιος μπορεί να πλήξει και τη δική μας οικογένεια.
σ υ χ ε χ ί ζ ε τ α ι ...