ΑΙΣΧΟΣ

ΔΕΝ αφήνουν το Δημοτικό Σχολείο Δικαίων με πέντε Δασκάλους.
ΔΕΝ αφήνουν το Βορειότερο Σχολείο της χώρας με πέντε μεταλαμπαδευτές της γνώσης, επειδή σε μία τάξη υπάρχουν τρεις μαθητές.
Το σχολείο έγινε και πάλι εξαθέσιο.

Έκλεισε όμως της Πλάτης.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

κατι νέο έρχεται σύντομα...

κάθε είδηση για μας, δεν είναι απλά μία ανάρτηση

thrakinea και tomadakis.blogspot.com
Follow thrakinea on Twitter

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

μηνυμα ρενταρη για την ημερα της μητερας

Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στον άνθρωπο που μας φέρνει στη ζωή και είναι δίπλα μας καθ’ όλη τη διάρκειά της, είτε ως φυσική παρουσία, είτε μέσα από την ανάμνηση και τα διδάγματα της που διαμόρφωσαν το χαρακτήρα μας. Η γιορτή αυτή είναι οικουμενική και διαχρονική καθώς έχει τις ρίζες της σε όλες τις αρχαίες παραδόσεις όπως αυτές διαδόθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.
Η σύγχρονη εποχή και η δύσκολη πραγματικότητα που όλοι μας βιώνουμε, κάνουν τη σημερινή ημέρα ακόμη πιο σημαντική: οι πολλαπλοί ρόλοι της γυναίκας ως μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, νοικοκυρά, με κοινωνικές υποχρεώσεις και ενδιαφέροντα απαιτούν την εκπλήρωση τους και μάλιστα με άριστο τρόπο. Η αποτυχία ή η πρόκριση ενός ρόλου έναντι κάποιου άλλου συνεπάγονται, δικαίως ή αδίκως, την αποδοκιμασία. Ταυτόχρονα, η οικονομική κρίση και η εργασιακή ανασφάλεια πλήττουν πρώτα τη γυναίκα και δη τη μητέρα. Είτε λόγω των πρόσθετων δικαιωμάτων της είτε εξαιτίας του φύλου της, η μητέρα, καθηλώνεται στις κατώτερες θέσεις της ιεραρχίας, αμείβεται λιγότερο σε σχέση με τον άνδρα για την ίδια εργασία και διατρέχει τον διπλάσιο κίνδυνο να μείνει άνεργη.
Μέρα με τη μέρα βιώνουμε την αποδόμηση του οικογενειακού ιστού γιατί ο συνδετικός του κρίκος, η μητέρα, υφίσταται συνεχείς πιέσεις σε όλα τα επίπεδα: στο οικονομικό, στο εργασιακό, στο ψυχολογικό. Μέσα όμως σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες πρέπει να βρούμε την ελπίδα, να στηρίξουμε το κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια, να φέρουμε τα ζητήματα αυτά στο κέντρο του πολιτικού διαλόγου προκειμένου να βρούμε λύσεις.
Ο σεβασμός στη μητέρα είναι αυτονόητο συστατικό της προόδου και του πολιτισμού, είναι πάνω απ’ όλα σεβασμός στο ανθρώπινο γένος και κατ’ επέκταση στον ίδιο μας τον εαυτό.