«Η Άννα που περπατά στα σύννεφα..!» του Μάκη Αντωνόπουλουμε τη Μαρία Καραβία
Παραγωγή : ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ (Καβάλα)
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΥΠΕΡΤΑΛ (Γερμανία)
Διοργάνωση: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ
Συνδιοργάνωση: ΔΗΜΟΣ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
Η καβαλιώτισσα ηθοποιός και σκηνοθέτης, Μαρία Καραβία, διευθύντρια του Ελληνικού Θεάτρου Βούπερταλ, Γερμανίας, μετά από 17 χρόνια πλούσιας δραστηριότητας στη Γερμανία, έχει μεταφέρει ένα μέρος των δραστηριοτήτων της στη Καβάλα και με τη συνεργασία της Πολιτιστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ που έχει έδρα στην Καβάλα, αναλαμβάνει πολιτιστική δραστηριότητα στην περιοχή.
Στόχος είναι η συνεργασία της ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ και του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΒΟΥΠΕΡΤΑΛ, με από κοινού πολιτιστικές εκδηλώσεις και συμπαραγωγές κυρίως στην περιοχή Μακεδονίας / Θράκης αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού.
Το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ έχει εντάξει στο πρόγραμμα των πολιτιστικών του εκδηλώσεών για το καλοκαίρι του 2008, μια θεατρική παράσταση με τη Μαρία Καραβία, που θα παρουσιάσει με τη συνεργασία του ΔΗΜΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
Την Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008, ώρα 21.00
Στον Θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο Διδυμοτείχου
Το έργο του Μάκη Αντωνόπουλου
«Η Άννα που περπατά στα σύννεφα..!»
Σκηνοθεσία /θεατρική επεξεργασία κειμένου: Μαρία Καραβία
Σκηνικά : Μανώλης Δασκαλάκης.
Μουσική: Μιχάλη Χριστοδουλίδη, Dafer Joussef
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Μέσα από το θεατρικό λόγο ξετυλίγεται η ιστορία των μανάδων της Κύπρου και κατά προέκταση των μανάδων των αγνοουμένων σε ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις αλλά κάτω από την ανθρώπινή τους διάσταση.
Αγγίζοντας ένα θέμα που ακόμη και σήμερα θεωρείται για πολλούς Έλληνες θέμα
ταμπού, δηλαδή την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, το έργο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης των θυμάτων ενός πολέμου, τα οποία δεν είναι μόνον νεκροί ή τραυματίες στα πεδία των μαχών, αλλά και οι γύρω τους οι οποίοι ζουν ταλαντευόμενοι ανάμεσα στην ελπίδα και την απελπισία.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στις μητέρες των αγνοούμενων της Κύπρου,
και γενικότερα στις μητέρες των αγνοούμενων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αγγίζοντας ένα θέμα που ακόμη και σήμερα θεωρείται για πολλούς Έλληνες θέμα
ταμπού, δηλαδή την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, το έργο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης των θυμάτων ενός πολέμου, τα οποία δεν είναι μόνον νεκροί ή τραυματίες στα πεδία των μαχών, αλλά και οι γύρω τους οι οποίοι ζουν ταλαντευόμενοι ανάμεσα στην ελπίδα και την απελπισία.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στις μητέρες των αγνοούμενων της Κύπρου,
και γενικότερα στις μητέρες των αγνοούμενων σε ολόκληρο τον κόσμο.
