αγουρα χρονια

Νουβέλα του Παναγιώτη Κουσίδη Μέρος 11ο

Ο μεγαλύτερος κατά ένα χρόνο αδερφός μου μπορεί να μην αγαπούσε τα γράμματα αλλά είχε έφεση και κλίση σε ιδιαίτερα τεχνικά θέματα. Είχε πρακτικό μυαλό και ήταν τύπος ριψοκίνδυνος και αποφασιστικός. ΄Ηταν ο δάσκαλός μου σε πολλά πράγματα και όχι μόνο στο κυνήγι με τη σφεντόνα. Για να μου μάθει ποδήλατο, με ανέβασε στη σέλα και με έσπρωξε ελαφρά στον κατηφορικό μας δρόμο. Μπορεί να προσγειώθηκα ανώμαλα σε ένα φράχτη με τσαλιά στα μισά του δρόμου, αλλά από τότε έμαθα ισορροπία και πήρα θάρρος να πατάω το πεντάλι και να οδηγώ το ποδήλατο. ΄Οταν το μοναδικό μας ποδήλατο πάθαινε φουίτ, όταν τρυπούσε το λάστιχο και ξεφούσκωνε η σαμπρέλα, ο Τάσος αναλάμβανε να τα επιδιορθώσει. Είχε κληρονομήσει την επιδεξιότητα του πατέρα.
Κάτι παρόμοιο με το ποδήλατο έκανε για να μου μάθει κολύμπι. Με τράβηξε στη θάλασσα σε βάθος μεγαλύτερο από το μπόϊ μου και με άφησε αβοήθητο. ΄Ηπια λίγο αλμυρό νερό αλλά κίνησα χέρια-πόδια και κολύμπησα στο νερό για να βγω στην ακτή. Από τότε δεν είχα καμιά φοβία για τη θάλασσα. ΄Ενα μεσημέρι, μετά το μπάνιο στο "Καλαμάκι" προχώρησε η τσακαλοπαρέα μας προς τα "Κόκκινα Βράχια" για να μαζέψουμε μύδια. Εκείνο τον καιρό, πριν από τη μεγάλη διάβρωση, μερικά βράχια ήταν δίπλα στη θάλασσα. Ο πάντα ριψοκίνδυνος Τάσος σκαρφάλωσε σε έναν από αυτούς και από ύψος έξι μέτρων έκανε μια θεαματική βουτιά στη θάλασσα. ΄Οταν όμως έβγαλε το κεφάλι του από το νερό, το μέτωπό του ήταν τραυματισμένο και έτρεχαν αίματα. Ευτυχώς που δεν ήταν βαθιά η πληγή και σταμάτησε σύντομα η αιμορραγία.
Τα κατορθώματα του παράτολμου Τάσου δεν είχαν τελειωμό. Μια μέρα, προσπαθώντας εγώ να ανεβάσω νερό από το πηγάδι μας, κόπηκε το σχοινί και έπεσε ο κουβάς στον πάτο του πηγαδιού. ΄Αρχισε να στριφογυρίζει ανάποδα η σιδερένια ανέμη και το χερούλι της με πέτυχε στο κεφάλι. Σαν μικρός πίδακας έτρεχε το αίμα. Από τις φωνές
και τα κλάματα έσπευσε η μητέρα, καθάρισε το αίμα, τοποθέτησε σαν αιμοστατικό μια χούφτα κομμένα φύλλα από καπνό που έστριβαν τσιγάρα και έδεσε το κεφάλι μου με ένα πανί. Από τότε δεν ξαναφύτρωσαν μαλλιά σ΄εκείνο το σημείο και έμεινε ανεξίτηλο σημάδι. Ο Τάσος όμως για να μη σκουριάσει, λέει, το νερό, καταρριχήθηκε στο πηγάδι σε βάθος οχτώ μέτρων πατώντας στους αρμούς της πέτρας και ανέβασε στην επιφάνεια τον κουβά.
Τα καλοκαίρια περπατούσαμε χωρίς παπούτσια με γυμνά πόδια και οι πατούσες των ποδιών μας είχαν σκληρύνει τόσο, που τα αγκάθια δεν μπορούσαν να τις τρυπήσουν. Ξυπόλυτοι παίζαμε τα διάφορα παιχνίδια μας, όπως το τσελίκι, το αυτοσχέδιο χόκεϋ με ξύλινο ρόπαλο και τενεκεδένιο κουτί, αλλά κυρίως το αγαπημένο μας ποδόσφαιρο με χειροποίητα τόπια και πάνινες μπάλες. Για να ικανοποιήσουμε τη μεγάλη επιθυμία μας για την αγορά μιας δερμάτινης μπάλας, έπρεπε να επιστρατεύσουμε το εμπορικό μας δαιμόνιο. Οι παιδικές ποδοσφαιρικές ομάδες συγκροτήθηκαν. Στη μια ομάδα αρχηγός ήμουν εγώ και στην άλλη ο Στράτος Κατσίνης. Μια κοινή μπάλα για τις δύο ομάδες θα αρκούσε. Το δαιμόνιο της φυλής λειτούργησε. Είχαμε τη βεβαιότητα ότι οι συγχωριανοί μας είχαν αδυναμία στα ηλιόσπορα, τα λεγόμενα μπατηρόσπορα. Με τη φαεινή ιδέα μας βρήκαμε αμέσως τους καταναλωτές. Οι εισπράξεις των χριστουγεννιάτικων και πρωτοχρονιάτικων κάλαντων αποτέλεσαν τη σερμαγιά και το μοναδικό μας κεφάλαιο. Το επενδύσαμε στην προμήθεια μερικών σακουλιών από ηλιόσπορα. Αγγαρέψαμε τις μανάδες μας να τα ψήσουν με αλάτι στο φούρνο και ξεχυθήκαμε στους δρόμους και στα σπίτια ως υπαίθριοι μικροπωλητές να πουλήσουμε την πραμάτια και το εμπόρευμά μας Οι αγοραστές ανταποκρίθηκαν με προθυμία, σαν να συμμετείχαν σε φιλανθρωπική πράξη. Τα Σαββατοκύριακα της βόλτας είχαμε καλές πωλήσεις, αλλά οι μεγάλες εισπράξεις ήρθαν τη μέρα της τοπικής γιορτής του Αη-Γιώργη, αφού εκείνη τη μέρα ήρθαν στο χωριό μας πολλοί πανηγυριώτες από την πόλη. Τελικό αποτέλεσμα, εισπράξεις και κέρδη για δύο μπάλες, μια για κάθε ομάδα.΄Ολες οι αλάνες του χωριού ήταν κατάλληλες για προπόνηση. Αλλά οι επίσημοι αγώνες γίνονταν στο αυτοσχέδιο γήπεδο με αυτοφυές χορτάρι, μπροστά από το καφενείο του Μαυρόπουλου. Εκεί ακριβώς που είναι το σημερινό γήπεδο της Χιλής, δίπλα στο πάρκο και στο λιθίκτιστο σχολείο.
σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ...