ΑΙΣΧΟΣ

ΔΕΝ αφήνουν το Δημοτικό Σχολείο Δικαίων με πέντε Δασκάλους.
ΔΕΝ αφήνουν το Βορειότερο Σχολείο της χώρας με πέντε μεταλαμπαδευτές της γνώσης, επειδή σε μία τάξη υπάρχουν τρεις μαθητές.
Το σχολείο έγινε και πάλι εξαθέσιο.

Έκλεισε όμως της Πλάτης.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

κατι νέο έρχεται σύντομα...

κάθε είδηση για μας, δεν είναι απλά μία ανάρτηση

thrakinea και tomadakis.blogspot.com
Follow thrakinea on Twitter

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

σχολειο δευτερης ευκαιριας σαμοθρακης

ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ - ΟΤΑΝ Η ΜΑΘΗΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΖΩΗΣ

Παραβρέθηκα όλως τυχαίως στο Πνευματικό Κέντρο του Χωριού (έτσι λέμε εμείς οι Σαμοθρακίτες την Χώρα) και παρακολούθησα την τελετή απονομής πτυχίων στους μαθητές του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Σαμοθράκης. Μπορεί το όλο γεγονός σαν είδηση να μην είναι καμία συνταρακτική ή τρομακτική είδηση, αλλά μου έκανε τρομερή εντύπωση η όλη αυτή εκδήλωση.

Τι είναι τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας;


Πρόκειται για ένα ευέλικτο καινοτομικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο στοχεύει στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού των ατόμων που δε διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και δεξιότητες ώστε να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς εργασίας.
Με το πρόγραμμα αυτό παρέχεται η δυνατότητα σε άτομα 18 ετών και άνω που δεν έχουν ολοκληρώσει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση να αποκτήσουν απολυτήριο Γυμνασίου και να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνική, οικονομική και επαγγελματική ζωή.
Πιο συγκεκριμένα,


κεντρικοί στόχοι του προγράμματος είναι:
η επανασύνδεση με την εκπαιδευτική διαδικασία ατόμων που έχουν απομακρυνθεί από τη βασική εκπαίδευση
η δημιουργία δικτύων συνεργασίας ανάμεσα στο σχολείο, την τοπική κοινωνία, τον επιχειρηματικό κόσμο και την εκπαίδευση.




Παρακολούθησα με συγκίνηση τος μαθητές να παρουσιάζουν όλα τα δρώμενα της σχολικής χρονιάς και της διετούς φοίτησης στο εν λόγω σχολείο και ενθυμήθηκα με νοσταλγία τα δικά μου σχολικά χρόνια. Θυμάμαι ότι το μόνο που μου έμεινε όταν τελείωσα το εξατάξιο γυμνάσιο - τότε - ότι όλοι βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε και να φύγουμε από το σχολείο, κι όταν τελικά το πετύχαμε, αναπολούσαμε τα σχολικά μας χρόνια, "τα μαθητικά μας χρόνια", όπως λέει και η αοιδός Άννα Βίσση.




Στο θέμα μας πάλι. Ο Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος Σόλων (630-560 π.Χ.) είπε: Γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος. Δηλαδή γερνάω και πάντα μαθαίνω. Κι αυτό πέτυχαν οι μαθητές των Σχολείων αυτών....




Ο Αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης (469-399 π.Χ.) είπε: Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει. Δηλαδή: η μόρφωση, όπως ακριβώς μια εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά. Η μόρφωση είναι προϋπόθεση της ανάπτυξης...





Στη Σαμοθράκη μας, δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί αμόρφωτοι και συνάμα απαίδευτοι άνθρωποι. Κάποιοι μπορεί να είναι αμόρφωτοι, αλλά έχουν κάποια παιδεία από το σπίτι και σέβονται τον συνάνθρωπό τους. Ενώ κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι είναι μόνοι τους στον κόσμο αυτό και ότι αποτελούν - ίσως - το κέντρο του κόσμου και τίποτε δεν τους αγγίζει. Αυτοί οι άνθρωποι δυστυχώς κατήντησαν αγρίμια, γιατί κυρίως τους λείπει η Παιδεία. Και θα αναφερθώ σε ένα προσωπικό συμβάν για να καταλάβετε: Ήταν λοιπόν ένας κεχαγιάς (κατσικοβοσκός) που έμπαινε επανειλημμένως σε κτήμα μου στις Μακρυλιές. Μια και δυο, του είπα του ξαναείπα. Τίποτε. "Φωνή βοώντος εν τη ερήμω". Καλύτερα, δηλαδή, να μιλούσα και να έλεγα στα κατσίκια του να μην μπαίνουν στο κτήμα μου, παρά σ' αυτόν. Τα κατσίκια θα καταλάβαιναν παραπάνω. Αποφάσισα τότε να κάνω φράκτη. Τον φτιάνω λοιπόν τον φράκτη και για λίγο καιρό ηρέμησα. Κάποια στιγμή κατάλαβα, ότι το κτήμα μου άρχισε να μικραίνει. Λες και ο φράκτης έβγαλε πόδια κι άρχισε να περπατάει προς τα μέσα. Μια και δυο, τον μεταφέρω πάλι στα όρια του κτήματός μου. Την επόμενη επισκέπτομαι πάλι το κτήμα μου και συναντάω τον εν λόγω κεχαγιά. Μόλις με είδε άρχισε να ωρύεται και να απειλεί θεούς και δαίμονες. Μάλιστα σήκωσε το κ'ντούρι (έτσι λέμε σαμοθρακίτικα το ραβδί του τσομπάνου) και λίγο έλειψε να μου ανοίξει το κεφάλι. Μετά από παρέμβαση των Αρχών, ο κεχαγιάς τιμωρήθηκε. Το συμπέρασμα όμως που έβγαλα, είναι ότι πολλοί συντοπίτες μου είναι έτσι απαίδευτοι και αμόρφωτοι μέχρι σημείο να τείνουν να παίρνουν τον "νόμο" στα χέρια τους, δηλαδή να γίνονται ωσάν αγρίμια μέσα στη ζούγκλα, και γι' αυτό το λόγο, πιστεύω ότι το Σ.Δ.Ε. είναι ένα καλό εφαλτήριο για την μετατροπή κάποιου ανθρώπου από απαίδευτο δίποδο αγρίμι σε μορφωμένο - πολιτισμένο άνθρωπο.Επισημαίνω στο σημείο αυτό ότι το παραπάνω παράδειγμα είναι ειδικό κι αναφέρεται σε έναν κατσικοβοσκό, και δεν το γενικεύω - αναφερόμενος σ' όλους τους κεχαγιάδες - καθ' ότι και μένα οι γονείς μου ήτο κεχαγιάδες.





Είχα διαβάσει στο βίο του Κοσμά του Αιτωλού, ότι προτιμούσε να χτίζει Σχολεία παρά εκκλησίες στην σκλαβωμένοι Ελλάδα μας, γιατί προτιμούσε να γίνονται φυτώρια για Ελληνόπουλα με Αρχές και Αξίες, παρά σκέτα λατρευτικά κτίρια.




Επίσης κάπου έχω διαβάσει ένα πολύ καλό ρητό που λέει; Όπου "μαραίνεται" ένα Σχολείο, "φυτρώνει" μία Φυλακή. Κι αυτό δυστυχώς το ρητό, επιβεβαιώνει το παραπάνω συμβάν που είχα στην προσωπική μου ζωή..





Κλείνω το κείμενο αυτό ευχόμενος ότι ο θεσμός αυτός του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας να σταθεί το εναρκτήριο λάκτισμα για την Μόρφωση και την Παιδεία στην Ελληνική κοινωνία. Κι ένας λαός μορφωμένος και στηριζόμενος σε Υψηλές Αξίες και Ιδανικά δεν έχει να φοβάται κανένα Δ.Ν.Τ., κανέναν εξ Ανατολών ή εκ Βορρά κίνδυνο παρά μόνο τον εσωτερικό του εαυτό.





Τελειώνω συνθηματολογώντας και παραλλάσσοντας αυτό που λέει ο έγκριτος συνάδελφος - δημοσιογράφος Δημήτρης Κολιός "Ξυπνήστε, γιατί χανόμαστε" με το "ΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ".




ΕΝΑΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΙΤΗΣ