ενα ομορφο ιστολογιο

Εφτά μήνες ακριβώς συμπληρώθηκαν από τότε που δημιουργήθηκε αυτό το ταπεινό μπλογκ, ένα μπλογκ χωρίς καμία απολύτως ιδαίτερη βιτρίνα, αφού οι τεχνολογικές μου γνώσεις είναι ελάχιστες, για να μην πω μηδαμινές... Προσπάθησα όμως να είμαι αληθινός, να είμαι ο εαυτός μου, να εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου, πράγμα μάλλον εξαιρετικά σπάνιο για μένα πρίν μπω στη διαδικτυακή γειτονειά μας...

Έκανα αρκετές εγγραφές και επειδή δεν είμαι δεινός χειριστής του λόγου, όπως καποιοι (-ες) φίλοι (-ες), η εύκολη λύση ήταν κάποια ωραία βιντεάκια, μέσω των οποίων εξέφραζα τα συναισθήματά μου...

Στην προσπάθειά μου λοιπόν να βρώ σήμερα κάποιο ωραίο βιντεάκι που να με εκφράζει απόλυτα, "'έπεσα επάνω" στο βιντεάκι της εγγραφής αυτής... Και θα το εξομολογηθώ δημόσια-κάτι που δεν το συνηθίζω- πρώτη φορά βλεποντας ένα τέτοιο βιντεάκι δάκρυσα... Γιατί είναι ομολογουμένως εκπληκτκός ο τρόπος που παρουσιάζονται τα σημάδια που αφήνει στις καρδιές μας η κάθε σχέση (φιλική, ερωτική ή απλά ανθρώπινη)

Το βιντεάκι αυτό το αφιερώνω σε εκλεκτούς φίλους που βρίσκονται μέσα στο διαδικτυακό χωριό μας με όλη μου την αγάπη... Γιατί θέλω να πιστεύω ότι με τους φίλους αυτούς έχουμε ανταλλάξει κομμάτια από τις καρδιές μας...

Η Συνέχεια ....επί της οθόνης!!!...

http://didymoteicho.pblogs.gr