αποψη

ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΑΦΥΠΝΙΣΟΥ
Σώπα, μη μιλάς! - Αζίζ Νεσίν
…………………………
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί,έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγανε:"σώπασε".Στο σχολείο μού κρύψανε την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε :"Εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"………………………………….
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι:"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις , σώπα"Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα". Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!"………………………………………………………..
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.……………………………………………….
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα",……………………………………………
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα". Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σουκι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου……………………………………………………………..
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός.………………………………………..
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου. Ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:ΜΙΛΑ...!

Ας σταματήσουμε, λοιπόν, τη σιωπή μας κι ας μιλήσουμε. Ας αρθρώσουμε λόγο. Όχι μόνο να αρθρώσουμε λόγο, αλλά και να δράσουμε. Ας δράσουμε, αλλά κι ας αντιδράσουμε. Ας αντιδράσουμε σ’ αυτά που γίνονται και δεν ικανοποιούν τους συμπολίτες μας και την κοινωνία, τους κατοίκους της περιοχής μας, αλλά και τα παιδιά μας. Ας αντιδράσουμε σ’ αυτά που διαπράττονται και δεν μας τιμούν, αλλά και σ’ αυτά που δεν γίνονται και θα μπορούσαν να γίνουν για την ανάπτυξη της περιοχής μας και για τη διατήρηση, προστασία ή και βελτίωση του φυσικού μας περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη.
Ας εκφραστούμε κι ας παρέμβουμε ενεργά σε όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με την ποιότητα της ζωής μας στο Δήμο και γενικότερα στην περιοχή μας.
Ας επιδιώξουμε τη λύση των προβλημάτων που δημιουργούνται στον τόπο μας.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αδρανούμε, γιατί διαπιστώνουμε, καθημερινά, ότι:
οι κυβερνώντες προτιμούν τους παθητικούς πολίτες (είναι πιο εύκολο να εξουσιάζουν υπάκουους ή αδιάφορους πολίτες). Η δημοκρατία, αντίθετα, έχει ανάγκη από ενεργούς πολίτες.
αντίθετα με την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία οι σημερινοί άρχοντες εκλέγονται λόγω της άριστης εκμετάλλευσης των πολιτικών μηχανισμών καθώς και των ευκαιριών ενός πολιτικο-οικονομικού συστήματος, τα συμφέροντα του οποίου δεν ταυτίζονται με τα ευρύτερα συμφέροντα της κοινωνίας.
η πολιτική ασυνέπεια αποθαρρύνει τους πολίτες να ασχοληθούν με τα κοινά
λαμβάνονται αποφάσεις των διοικήσεων ερήμην και χωρίς τη συναίνεση των τοπικών κοινωνιών που πολλές φορές έρχονται σε αντίθεση μ’ αυτές
αναδεικνύονται εκπρόσωποι «χαλαροί» που με τη σειρά τους αναδεικνύουν ως μείζονα τα ζητήματα ύφους κι αποφεύγουν επιμελώς τα ζητήματα ήθους
επικρατεί η νοοτροπία ότι το κράτος είναι «αγελάδα για άρμεγμα», ότι το δημόσιο χρήμα είναι «τζάμπα» και το χρήμα του Δήμου είναι κρατικό και ξένο
κυριαρχεί η μεροληπτική συμπεριφορά προς φίλους και συγγενείς που οδηγεί στην αναξιοκρατία
υπάρχει γενικά η ηττοπάθεια, η πεποίθηση ότι «τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει», η νοοτροπία του «ας βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα», η έλλειψη ανάληψης ευθυνών (πάντα κάποιος άλλος φταίει, ποτέ εμείς)
αναδεικνύεται ο αυταρχισμός και η έλλειψη δημοκρατικής κουλτούρας
η πόλη αυξάνει τις διακρίσεις, τους αποκλεισμούς, την περιθωριοποίηση, τη φτώχεια, τη συρρίκνωση της Δημοκρατίας, την εξορία της λαϊκής συμμετοχής
φτάσαμε στην ολοένα και μεγαλύτερη καταπάτηση ή παραχώρηση των ελεύθερων χώρων και των χώρων πρασίνου για την «αξιοποίησή τους», αντί για τη συντήρηση και ανάπτυξή τους
ελλείπει, τελείως, η αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής μόλυνσης ή επιβάρυνσης του περιβάλλοντος
είναι ανύπαρκτα τα προγράμματα ανακύκλωσης χαρτιού, αλουμινίου, μπαταριών, ενώ διατηρούνται και πολλαπλασιάζονται οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας δίπλα στα σπίτια και τα σχολεία μας, κ.ο.κ
Η σημερινή κρίση αξιών και θεσμών είναι αναμφισβήτητη. Η οικονομική κρίση (εσωτερική) επήλθε και μας περιμένουν χειρότερα λόγω της διεθνούς κρίσης.
Η ελληνική κοινωνία μεταμορφώθηκε,
από κοινωνία παραγωγών, η οποία επιβραβεύει τα πραγματικά επιτεύγματα, τιμωρεί τα λάθη και τις παραλείψεις, αναδεικνύει τους χρήσιμους και τους άξιους και το κοινό (κοινωνικό) συμφέρον προηγείται του προσωπικού (ατομικού) συμφέροντος,
σε μια κοινωνία παθητικών τηλεθεατών, η οποία ζει με την εικονική πραγματικότητα, κρίνει με κριτήρια επικοινωνιακής απόδοσης, παράγει πολιτικά σχήματα που δεν διαταράσσουν τη μακαριότητά της, επικροτεί ή ανέχεται την αναξιοκρατία και “επιβάλλει” το ατομικό συμφέρον αντί του κοινού (κοινωνικού) συμφέροντος.
Το πισωγύρισμα οποιασδήποτε κοινωνίας, όπως, όμως, και η πρόοδος, είναι αποτέλεσμα μιας μεγάλης κρίσης. Κρίσης Παρακμής ή Ακμής.
Ας προσπαθήσουμε να “δούμε” τη σημερινή κρίση ως κρίση Ακμής που θα μας οδηγήσει πάλι μπροστά, πάλι στην παραγωγική κοινωνία.
Ας αφυπνιστούμε όλοι μας κι ας δραστηριοποιηθούμε ως ενεργοί πολίτες για να συμβάλλουμε στη διεύρυνση και εμβάθυνση της Δημοκρατίας, στην ανάπτυξη της συμμετοχικής δημοκρατίας, στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, στη διατήρηση και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, στην ανάπτυξη της πολιτικής και πολιτισμικής μας κουλτούρας και της συλλογικής δημιουργίας.
Ας προωθήσουμε την πολιτική προς όφελος των πολλών κι ας επιδιώξουμε ν’ αντικαταστήσουμε το “Εγώ” με το “Εμείς”.
Ας τολμήσουμε να διακινδυνεύσουμε την ησυχία μας φροντίζοντας για τα κοινά, να αντιπαρατεθούμε με την εξουσία, να αντιλέξουμε στους άρχοντες, όπου χρειάζεται. “Πάντα κατ έριν γίνεται” έλεγε ο Ηράκλειτος. Και ο Ισοκράτης τονίζει: «Βλέπουμε πως η πρόοδος των τεχνών και όλων των άλλων δεν γίνεται απ’ αυτούς που εμμένουν στην καθεστηκυία τάξη, αλλά από αυτούς που τολμούν να κινούν πάντοτε κάτι από τα μη καλώς έχοντα».
Ας ξεκινήσουμε την ανατροπή της στασιμότητας. Ας επιβάλλουμε την ανάπτυξη του τόπου μας. Γιατί οι πολίτες του Δήμου δυναμώνουν την πόλη. Κρατύνει, Δήμος την πόλιν.
“έπιασαν τους συνδικαλιστές και δεν φώναξα γιατί δεν είμαι συνδικαλιστής
έπιασαν τους φοιτητές και δεν φώναξα γιατί δεν είμαι φοιτητής
έπιασαν τους εργάτες και δεν φώναξα γιατί δεν είμαι εργάτης
κι όταν ήρθαν να με πιάσουν κανείς δεν υπήρχε να φωνάξει!”
(Μάρτιν Νίμελερ, Γερμανός πάστορας που πέθανε στο Άουσβιτς)


Κυρκούσης Θανάσης
Γεωλόγος―Εκπαιδευτικός