αποψη

Για ακόμη μια χρονιά, την ίδια περίοδο όπως πάντα οι αγρότες βγήκαν στους δρόμους. Βγήκαν για να διεκδικήσουν την υλοποίηση των αιτημάτων τους που άλλα είναι δίκαια και άλλα όχι.
Η πρώτη ένσταση έχει να κάνει με τον τρόπο διεκδίκησης που έχει να κάνει με το κλείσιμο των δρόμων, που σαν τρόπος πίεσης μπορεί να έχει αποτελέσματα αλλά πλήττει και άλλες επαγγελματικές ομάδες του μεροκάματου. Η άλλη ένσταση έχει να κάνει με τον χρόνο των κινητοποιήσεων. Και εξηγούμαι. Όταν κάποιος απεργεί, χάνει το μεροκάματο του, αγωνίζεται με ρίσκο και με κόστος. Την νεκρή περίοδο του χειμώνα οι περισσότεροι τουλάχιστον αγρότες δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Προτιμώ την εικόνα που γαλακτοπαραγωγοί χύνουν νταμιτζάνες με γάλα στην είσοδο μιας νομαρχίας. Σπαταλούν την παραγωγή τους δείχνοντας πόσο ευτελές είναι το προϊόν τους.
Επίσης δεν μ’αρέσει η κουβέντα που γίνεται με τις επιδοτήσεις. Γιατί θα έπρεπε ένας επαγγελματικός κλάδος να παίρνει επιδοτήσεις; Η απάντηση είναι γιατί η παραγωγή των αγροτών τιμολογείται τόσο χαμηλά που γι’αυτούς η επιδότηση είναι μια ουσιαστική βοή θεια επιβίωσης. Σε πολλές περιπτώσεις γίνονται κομπίνες με τις επιδοτήσεις. Έχω ακούσει για άσπαρτα στρέμματα που δηλώνονται ότι έχουν σπαρθεί με σιτάρι με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης που μπορεί να είναι ερασιτέχνης γεωργός να κερδίζει άκοπα κάποια χρήματα. Καλά κάνει λοιπόν ο πρωθυπουργός και λέει όχι σε κρατικές επιδοτήσεις.
Θα μπορούσε όμως έμμεσα να προσφέρει απλόχερα πολλά στους αγρότες και να σταματήσουν για πάντα οι τις κινητοποιήσεις τους. Πως; Πολύ απλά να σταματήσει την αισχρή κερδοσκοπία των μεσαζόντων. Δεν μπορεί το λάχανο να φεύγει με 10 λεπτά να από τον παραγωγό και να καταλήξει με 1 ευρώ στο καλάθι της νοικοκυράς. Ούτε το λάδι να φεύγει με 2 ευρώ το λίτρο από τον παραγωγό για να φτάσει 5,5 ευρώ στο σουπερ μάρκετ. Διασφάλισε 2,5 με 2,7 για τον ελαιοπαραγωγό και διασφάλισε επίσης ότι δεν θα φτάσει στο σούπερ μάρκετ με πάνω από 4,7. Να κερδίσει ο παραγωγός, να κερδίσει ο καταναλωτής και να μειωθούν τα υπερκέρδη των μεσαζόντων και των σουπερ μάρκετ. Αυτή είναι η απαίτηση όλη της κοινωνίας.Να ενισχυθεί εμμέσως ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας και να ανασάνουμε όλοι έστω και λίγο από την ακρίβεια που πλήττει την αγορά.
Ένα άλλο που πρέπει να κάνει το κράτος είναι να διαμορφώσει ένα νομικό πλαίσιο και να δώσει τις απαραίτητες επιστημονικές πληροφορίες, ώστε μακροπρόθεσμα οι αγρότες να καταφέρουν και πάλι να φτιάξουν βιώσιμους συνεταιρισμούς. Να καρπώνονται τον κόπο τους οι ίδιοι και οι ίδιοι να ελέγχουν την όλη διαδικασία από την παραγωγή μέχρι την κατάληξη των προϊόντων στον μανάβη ή στο σούπερ μάρκετ. Όπου δημιουργήθηκαν τέτοιοι συνεταιρισμοί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, τα αποτελέσματα συνήθως είναι παραπάνω από ελπιδοφόρα, στην δε Ευρώπη η σωστή λειτουργία μεγάλων συνεταιρισμών είναι αρκετή για να μην κατατάσσει τους αγρότες στις κατώτερες οικονομικές τάξεις.
Πρέπει επίσης να προτείνει με εμπεριστατωμένες μελέτες στους αγρότες εναλλακτικές μορφές καλλιέργειας. Διάβαζα για μια ομάδα αγροτών στην Μαγνησία που αποφάσισαν να καλλιεργήσουν τουλίπες. Θησαυρίζουν!
Κάποιο αγρότες έχουν τις γνώσεις, κάποιοι άλλοι έχουν τα χρήματα και μπορούν να υλοποιούνται ιδέες σε μικρές ομάδες με κερδοφόρα αποτελέσματα. Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους όμως; Θα πρέπει το κράτος να προβεί σε μέτρα που πραγματικά άλλα άμεσα και άλλα μεσοπρόθεσμα να αυξήσουν το αγροτικό εισόδημα. Και κάτι τέτοιο είναι ευκαιρία να γίνει τώρα σε αυτήν την περίοδο της αναταραχής….
http://apopseis-evros.blogspot.com/