αναγνωστης

Της Πολιτικής….και του Ονείρου


Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Αισθάνθηκα άσχημα ,πολύ άσχημα όταν άκουσα το πολιτικό «χωρίς πρόσωπο» πρόσωπο να ομιλεί επί παντός επιστητού ,να γίνεται αθυρόστομος και να επικρίνει όλους εκείνους που, στην τελική, έβαλαν πλάτη όπως λέει ο λαός, για ν’ ανεβούν μερικοί υπερφίαλοι στο βάθρο της επιτυχίας!
Η κουβέντα του είχε συγκεκριμένες λέξεις, μετρημένες θα έλεγα, που επαναλαμβανόμενες έφτιαχναν έναν κακό, απροσχεδίαστο λόγο ,ένα λόγο που σε αποστόμωνε, όχι γιατί δεν είχες τις γνώσεις και τον τρόπο να τα πεις αλλά, γιατί πάνω απ’ όλα είχες μυαλό, ήσουν νουνεχής και υπερήφανος και δεν καταδεχόσουν καν να δώσεις αφορμή στο φερέφωνο να πει περισσότερα. Κι όμως εκείνος έβρισκε τον τρόπο να βάζει ετικέτες στα πακέτα που έφτιαχνε και βέβαια το περιεχόμενο ήταν κατά δικό του. Ασυναρτησίες ,φανφάρες, επιτιμητικά σχόλια !
Σκέφτηκα να φύγω ,να μην ακούω. Όχι είπε μια φωνή μέσα μου. Όχι συμφώνησα, γιατί διαισθάνθηκα ότι η ψυχή μου κι η καρδιά μου ,που παλεύουν χρόνια τώρα για τον άνθρωπο, είπαν να μείνω και να μιλήσω. Μίλησα και τι φαντάζεσαι ότι είπα; Αυτά που πολλοί σκέφτονται ,αλλά λίγοι αποφασίζουν να τα πουν γιατί φοβούνται να μην εκτεθούν. Ας εκτεθώ, τουλάχιστον θα ευχαριστηθώ και θα πιάσουν και τόπο αυτά που διδάσκω εδώ και χρόνια περί ανιδιοτέλειας, αντικειμενικότητας ,προσφοράς ,αφιλοκέρδειας, ανθρωποποίησης του ανθρώπου, συμμετοχής σε αγώνες με γνώμονα το δίκιο και τον άνθρωπο…
Ο άνθρωπος! Το τελειότερο πλάσμα που με τα χρόνια εξελίχτηκε πέρασε από τόσες δυσκολίες και μυαλό δεν έβαλε παρά μονάχα επινόησε στρατηγικές του τύπου ,μη φαντάζεστε θετικές, ο θάνατός σου η ζωή μου. Τι αριβισμός! Τώρα αυτό να το πω μεγαλείο; Έλεγα και παρασύρθηκα για το πρόσωπο, εκείνον που πίστεψε ότι σκοπός της ζωής του είναι η με κάθε μα κάθε μέσο ανέλιξή του. Ω! Τι απάτη του εαυτού! Να θες να γίνεσαι το πρόσωπο της παρέας και η παρέα σου να μη σε θέλει, λόγω της ιδιαιτερότητας αυτής, την οποία δυστυχώς, πολλοί αγνοούν και πέφτουν στην παγίδα των λεγομένων σου! Ε, ναι δε μ’ αρέσει αυτός ο τύπος που τρέχει για να μην τον προλάβουν οι άλλοι, που θεωρεί ελάχιστους άξιους κι εκείνοι ,ανάλογα με τα συμφέροντα ,αποδέχονται την κριτική του.
Μετά λές να ασχοληθείς με τα κοινά! Και επικαλούμαστε το Θουκυδίδη ,φοβόμαστε μη μας κατηγορήσουν για αδιάφορους και άλλα πολλά. Όμως οι παράμετροι; Καλά αυτό κι αν δεν είναι. Να έχεις μπάρμπα, να είσαι του ρουσφετιού, και πάνω μα πάνω απ’ όλα να έχεις χρήματα! Μετά λένε για αναγνωρισιμότητα και βάλε.
Κι όμως η πολιτική είναι ένα όνειρο καλό ή κακό .Οι παράμετροι;
Είναι καλό όταν διαθέτεις κεφάλαιο ,για να το σκορπίσεις, προκειμένου να εξαγοράσεις συνειδήσεις. Είναι καλό όταν σε προτείνουν και σε υποστηρίζουν άλλοι, οι οποίοι τελικά ποντάρουν όχι στην ειλικρινή προσφορά σου αλλά στις εξυπηρετήσεις, αφού εσύ θα είσαι το μακρύ τους χέρι Είναι καλό, άκοπα, να περνάς σε ένα ανώτερο και σε άλλο και σε άλλο επίπεδο ως ομοτράπεζος ,ή συνδαιτυμόνας του άλλου.
Αλλά είναι κακό το όνειρο της πολιτικής όταν παραμένει διακαής πόθος, όταν δεν έχεις χρήματα ,γιατί με το χρήμα αγωνίζεσαι ,η γνώση πάει περίπατο. Είναι κακό όταν δεν είσαι το θέλω του άλλου, το πιόνι του, ο μπαλαντέρ του κ.α.π.
Πολιτική !Ποιος ,πώς ,πότε και γιατί.
Πολιτική! Η σημαντικότερη έννοια-αξία μιας ευνομούμενης πολιτείας .Κι όμως δεν είμαστε αυτοί που είχε στο νου του ο Θουκυδίδης! Γίναμε αλλιώτικοι, εκφυλιστήκαμε, όλοι για όλα και μαζί μας άλλαξε και η αξία της πολιτικής. Οι άριστοι ή οι αρεστοί; Με τις άριστες, ποιοτικές ταινίες ψυχαγωγούμαι, προβληματίζομαι, σκέφτομαι. Με τις αρεστές κωμωδίες γελάω ,διασκεδάζω αλλά δεν παράγω έργο ,κάνω διάλειμμα στο έργο μου.
Οι αρεστοί! Το μεγάλο διάλειμμα ,η διάλυση του έργου, των έργων και ο νοών, νοείτω.