ΑΙΣΧΟΣ

ΔΕΝ αφήνουν το Δημοτικό Σχολείο Δικαίων με πέντε Δασκάλους.
ΔΕΝ αφήνουν το Βορειότερο Σχολείο της χώρας με πέντε μεταλαμπαδευτές της γνώσης, επειδή σε μία τάξη υπάρχουν τρεις μαθητές.
Το σχολείο έγινε και πάλι εξαθέσιο.

Έκλεισε όμως της Πλάτης.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

κατι νέο έρχεται σύντομα...

κάθε είδηση για μας, δεν είναι απλά μία ανάρτηση

thrakinea και tomadakis.blogspot.com
Follow thrakinea on Twitter

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

το χαρτζιλικι

Έδωσε 3 € στην κόρη της που έφευγε για το σχολείο, τη φίλησε και έμεινε στην πόρτα μέχρι η μικρή να χαθεί από το οπτικό της πεδίο. Αυτό γίνεται κάθε μέρα τα τελευταία 4 χρόνια. Ξεκίνησε από τη στιγμή που η Αλέκα σταμάτησε τη δουλειά γιατί δεν άντεχε το ανήθικο αφεντικό της, ούτε το γεγονός ότι την πλήρωνε με τουλάχιστον δύο μήνες καθυστέρηση. Ποτέ δεν την είχε πληρώσει κανονικά. Πάντα καθυστερούσε και πάντα της ζητούσε να μένει μέχρι αργά. Μέχρι να φύγουν οι υπόλοιποι υπάλληλοι. Αυτή όμως βράχος. Δεν έδωσε ποτέ κανένα δικαίωμα. Ούτε συνάδελφος σχολίασε, ούτε το αφεντικό κατάφερε αυτό που προσπαθούσε.
Ένα βράδυ, δεν άντεξε και τα εξομολογήθηκε όλα στον άντρα της. Αυτός στην αρχή νευρίασε και θέλησε να πάει να βρει τον εργοδότη της και να λύσουν αντρίκεια τις διαφορές τους. Όμως η Αλέκα τον συγκράτησε. «Άσε, θα πάμε το πρωί στον δικηγόρο και αυτός θα κανονίσει τα υπόλοιπα. Πρέπει να τον αιφνιδιάσουμε». Και έτσι έγινε. Το επόμενο πρωί, πήγαν στον δικηγόρο τους, στο εργατικό κέντρο της πόλης τους και κατέθεσαν αγωγές και μηνύσεις. Για σεξουαλική παρενόχληση και για καθυστερήσεις στη μισθοδοσία.
Η Αλέκα δεν ξαναπήγε στη δουλειά. Σε καμία δουλειά δεν πήγε. «Καλύτερα στο σπίτι με τον άντρα και την κόρη μου, παρά αλλού», είπε στις φίλες της.
Εδώ και 4 χρόνια, έχει βρει τον εαυτό της και την ηρεμία της.
Στο δικαστήριο μόνο ταράχτηκε. Οι περισσότεροι συνάδελφοί της δήλωσαν άγνοια. Όμως υπήρχε ένας θαρραλέος συνάδελφος που τόνισε ότι πράγματι το αφεντικό έκανε τις αταξίες του. Ο πρώην συνάδελφος βέβαια τώρα εργάζονταν αλλού. Είχε διοριστεί στο δημόσιο, δεν είχε αφεντικό αλλά προϊστάμενο, πληρώνονταν κάθε μήνα και πάνω απ’ όλα ήταν άνδρας. Το δικαστήριο δικαίωσε την Αλέκα. Ενέκρινε αποζημίωση 10.000 € για ηθική βλάβη και η υπόθεση έκλεισε.
Η Αλέκα δεν κράτησε κακία σε κανένα συνάδελφο της. Κατάλαβε ότι κάποιοι έχουν περισσότερη ανάγκη τη δουλειά από την αλήθεια. Ίσως κι αυτή, αν ο άντρας της δεν είχε σταθερή εργασία, την αλήθεια να την ξεχνούσε. Να ξεχνούσε τους καθυστερημένους μισθούς και τις απλήρωτες υπερωρίες. Να ξεχνούσε…., να ξεχνούσε….
Η κόρη της δεν γνωρίζει τίποτα για το παρελθόν. Ξέρει απλά ότι η μαμά της κουράστηκε να δουλεύει για άλλους κι ότι αποφάσισε να εργάζεται για την οικογένειά της. Αισθάνονταν τυχερή και ότι είχε πρότυπο οικογενείας. Ήταν ευτυχισμένη που κάθε μέρα είχε έστω και μικρό χαρτζιλίκι και απόλυτη αγάπη.

Καλό απόγευμα