ευρωεκλογες

Οι ευρωεκλογές και η αριστερή αναστροφή

Του Παναγιώτη Κουσίδη
e-mail: kousidp@yahoo.gr

Η λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου βρήκε μια Ευρώπη κατεστραμμένη, καθημαγμένη, διαιρεμένη και εξαρτημένη στρατιωτικο-οικονομικά από την Ε.Σ.Σ.Δ. και τις Η.Π.Α. Οι συνθήκες και οι συγκυρίες υποχρέωσαν τα ευρωπαϊκά κράτη να υπαχθούν σε στρατιωτικούς (ΝΑΤΟ - Σύμφωνο Βαρσοβίας) και οικονομικούς συνασπισμούς. Οι Δυτικοευρωπαϊκές ηγεσίες και οι λαοί, αφού απέκτησαν μεγαλύτερη σοφία και ωριμότητα από τα παθήματά τους, συνειδητοποίησαν ότι πρέπει να πάρουν κάποιες πρωτοβουλίες για να αποκτήσουν δική τους ανεξάρτητη οντότητα. Πήραν διδάγματα ότι η διαίρεση, η καχυποψία, η αντιπαλότητα και οι πολεμικές αιματοχυσίες πρέπει να σταματήσουν σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Συνειδητοποίησαν ότι μόνο η ειρήνη διασφαλίζει τους καρπούς μιας αναπτυξιακής προσπάθειας και ενός ευοίωνου μέλλοντος. Σφυρηλάτησαν την ιδέα της ενοποίησης, της φιλίας, της συνεργασίας και της κοινής προσπάθειας, για μια ευρύτερη κοινότητα κρατών, για έναν νέο ευρωπαϊκό οικονομικό συνασπισμό. Κατανόησαν ότι έπρεπε να ιεραρχήσουν τους οικονομικούς και διπλωματικούς στόχους τους, για μια ενιαία αγορά και για μια κοινότητα κρατών χωρίς σύνορα, χωρίς φραγμούς και χωρίς εθνικό απομονωτισμό. ΄Αλλωστε, αυτό ευνοούσε η κλιμακούμενη διεθνοποίηση της αγοράς και η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Για να επιτύχουν, όμως, αυτούς τους στόχους τους, αναγκάστηκαν τα "ανεξάρτητα" δυτικοευρωπαϊκά κράτη να εκχωρήσουν μεγάλο μέρος της εθνικής ανεξαρτησίας τους και να ενταχθούν σε έναν μεγαλύτερο και ισχυρότερο ευρωπαϊκό συνασπισμό. ΄Ετσι γεννήθηκε η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και ολοκλήρωσης, που ωστόσο αμφισβητείται από τους αντιευρωπαϊστές και τους ευρωσκεπτικιστές.
Από την ημερομηνία υπογραφής της συνθήκης της Ρώμης (25 Μαρτίου 1957) και μέχρι σήμερα οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν επιτύχει πολλούς στόχους τους και το κυριότερο ότι απολαμβάνουν πενήντα χρόνια ειρήνης, ελευθερίας, δημιουργίας και προόδου. Τόσο η Κοινή Αγορά και η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.) όσο και η συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης (Ε.Ε.) εξασφάλισαν την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων, αγαθών, υπηρεσιών, εργασιών και κεφαλαίων. Η Οικονομική Νομισματική ΄Ενωση (Ο.Ν.Ε.) και η καθιέρωση κοινού νομίσματος του Ευρώ, σε συνδυασμό με τη διεύρυνση της Ε.Ε σε 27 χώρες και σε συνδυασμό με την κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας, έφεραν του ευρωπαϊκούς λαούς πολύ κοντά στην επίτευξη και των επόμενων στόχων τους. Η εξάρτηση της Ε.Ε. συνεχίζεται βέβαια μέχρι σήμερα και παραμένει ζητούμενο.
Τα προηγούμενα οχτώ χρόνια, της εποχής του δόγματος Μπους, οι παραδοσιακοί συντηρητικοί Ευρωπαϊστές πίστεψαν στα ουτοπικά και απατηλά καπιταλιστικά δόγματα της αγοράς και πραγματοποίησαν τη μεγάλη δεξιά στροφή, που συμπαρέσυρε την Ευρώπη στη μεγάλη οικονομική κρίση, που σε μεγάλο βαθμό είναι τεχνητό δημιούργημα της μητρόπολης του καπιταλισμού. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι ΗΠΑ εξαπάτησαν τους "αφελείς" Ευρωπαίους και Κινέζους (οικονομικούς ανταγωνιστές) να επενδύσουν σε δολάρια και σε τοξικά ομόλογα, για να τους φορτώσουν τα υπέρογκα ελλείμματά τους. Με αυτόν και με άλλους τρόπους έγινε η διάχυση της οικονομικής κρίσης και ύφεσης από τις ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι συντηρητικές ηγεσίες της Ε.Ε με τις φιλελεύθερες ιδέες, συνταγές και πρακτικές, παραμερίζοντας τον κρατικό προστατευτισμό, έσπρωξαν τους λαούς της Ευρώπης στην αμερικάνικη παγίδα. Αφού η συντηρητική ευρωπαϊκή ηγεσία επέδειξε αφελή εμπιστοσύνη στο αμερικάνικο νόμισμα και στη σαθρή αμερικάνικη οικονομία.
Εμείς οι Ευρωπαίοι μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας και τη μοίρα ολόκληρου του κόσμου. Τώρα πλέον απαιτείται μια αριστερή αναστροφή για να διασωθεί η ευρωπαϊκή οικονομία και το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Επειδή ο φιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός εμποδίζουν την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, ο ευρωπαίος πολίτης να μην κάνει αποχή από τις ευρωεκλογές και να συμμετάσχει ενεργά στη συνδιαμόρφωση των πολιτικών που αφορούν το μέλλον της Ευρώπης. Ο ελληνικός λαός να συμμετάσχει δυναμικά στις ευρωεκλογές και να στηρίξει τα σοσιαλιστικά, τα αριστερά και τα πράσινα κινήματα, ώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί και οι πολιτικές στην Ε.Ε.