το εργοστασιο

Επέστρεψε ύστερα από πολλά χρόνια στους γονείς τους. Ήταν ένα όνειρο γι' αυτόν. Να σπουδάσει χημικός και να ανοίξει το δικό του φροντιστήριο στην πόλη που μεγάλωσε. Ήθελε να διδάξει στα νέα παιδιά, να τα μάθει να ξεχωρίζουν τις δύσκολες έννοιες, τους δύσκολους τύπους.
Λόγω σπουδών έφυγε για τη Θεσσαλονίκη. Έκανε ένα χρόνο παραπάνω να τελειώσει τη σχολή του, όχι επειδή δεν διάβασε, αλλά επειδή μία χρονιά την αφιέρωσε στην έρευνα.

Μόνος του κλείνονταν στο χημείο και διάβαζε. Ανακάτευε τα οξέα, έκανε πράξη τις θεωρίες του.
Μία ερευνητική του επιτυχία θεωρήθηκε πολύ μεγάλη, αλλά δυστυχώς δεν πιστοποιήθηκε σ' αυτόν.
Είχε ακούσει ότι καθηγητές συνυπογράφουν, αλλά αυτός ήταν ακόμα πιο άτυχος. Ο καθηγητής του του έκλεψε όλη την εργασία. Τον πέταξε κανονικά στο δρόμο. Αυτό τον εξόργισε
Δυστυχώς είχε το κακό να σέβεται τους καθηγητές και δεν πίστεψε ποτέ αυτό που του συνέβη
Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του, ότι ο πατέρας του είχε την ίδια ιστορία το 1972. Τότε στην Ελλάδα επικρατούσαν οι συνταγματάρχες και θεώρησε ότι αυτοί είχαν κλέψει τον μπαμπά του. Τελικά αποδείχτηκε ότι η οικογενειακή παράδοση ήταν άτυχη στις πανεπιστημιακές σπουδές.

Παρά την κλεψιά δεν έκανε φασαρία. Δεν είπε τίποτα στον κλέφτη. Φυσικά δεν πήγε στο συνέδριο που παρουσιάστηκε η έρευνά του. Είναι τραγικό να βλέπεις τη δουλειά σου να την παρουσιάζουν άλλοι, ως δική τους.

Τελικά κατάφερε να πάρει πτυχίο. Ξεπέρασε λίγο τον εαυτό του, κατάφερε να δώσει εξετάσεις.
Με το που ορκίστηκε έκοψε την αναβολή και πήγε φαντάρος. Στο στρατόπεδο ένας λοχαγός τον συμπάθησε. Το γνώρισε στον ταξίαρχο και αυτός του εμπιστεύτηκε τα παιδιά του. Δύο ώρες την εβδομάδα τους έκανε ιδιαίτερα. Τα αποτελέσματα δεν όργισαν να φανούν. Ήταν καλός καθηγητής. Άλλωστε και σαν φοιτητής έκανε μαθήματα και τα πήγαινε αρκετά καλά.

Ο στρατός ήταν μία παρένθεση. Απολύθηκε και επέστρεψε στην οικογένειά του. Τον πρώτο χρόνο έκανε ιδιαίτερα. Παρά το γεγονός ότι ήταν καλός καθηγητής δεν είχε πολλούς μαθητές. Ήταν δύσκολος ο ανταγωνισμός Τον επόμενο Σεπτέμβριο άνοιξε και φροντιστήριο, όμως δεν τα πήγαινε και πολύ καλά.
Μόλις δέκα μαθητές τον εμπιστεύτηκαν.
Δεν το έβαλε κάτω. Δούλεψε με το παραπάνω, πίστεψε στον εαυτό του και κράτησε όλα τα παιδιά.
Για να μην επιβαρύνει τους γονείς του, ζήτησε δουλεία σε μία βιομηχανία χρωμάτων.
Ο διευθυντής του φέρθηκε με το χειρότερο τρόπο. Στην αρχή του είπε θα σε προσλάβω, αλλά όταν πήγε για δουλεία ο διευθυντής είχε εξαφανιστεί.
Το είχε μετανοιώσει, ήθελε να τον εμπέξει, ήθελε να επιβληθεί στον αδύνατο; Ποτέ δεν έμαθε.

Πέρασαν δύο χρόνια. Από το εργοστάσιο δεν πέρασε ούτε απ' έξω. Συνέχισε με το φροντιστήριο, όπου οι μαθητές του είχαν πολλαπλασιαστεί πλέον. Οικονομικά πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Αγόρασε δύο ορόφους για να στεγάσει την επιχείρησή του και νοίκιασε το δώμα της οικοδομής για να στεγάσει τα πειράματά του.
Ένα πρωί σηκώθηκε χαράματα. Είχε δει στον ύπνο του την ένωση που θα οδηγούσε στην παραγωγή οικολογικού χρώματος με σχεδόν μηδενικό κόστος.
Πράγματι, αυτό που ονειρεύτηκε ήταν αυτό που ίσχυε. Τα είχε καταφέρει.

Δεν μίλησε πουθενά για την ανακάλυψη. Κατοχύρωσε την πατέντα του σε συμβολαιογράφο και αφού δημοσίευσε τα στοιχεία περίμενε αγοραστές.

Από τους πρώτους που τον πλησίασαν ήταν ο ιδιοκτήτης του τοπικού εργοστασίου.
Φυσικά δεν αρνήθηκε να συζητήσει. Απλά έβαλε έναν όρο. Η συζήτηση να γίνει παρουσία και του διευθυντή.
Οι τρεις τους συναντήθηκαν. Ο διευθυντής δεν τόλμησε να κοιτάξει το χημικό στα μάτια.
Ήξερε πως θα πλήρωνε πολλά για κάτι που θα το είχε τζάμπα αν τον είχε προσλάβει.
Κι όμως ο χημικός δεν ζήτησε χρήματα.
Δεσμεύτηκε να χαρίσει την πατέντα, αρκεί τα κέρδη από τις πωλήσεις να προσφέρονταν ως υποτροφία στους μαθητές του που θα σπούδαζαν χημικοί.

Μέχρι σήμερα δεν έχει μετανοιώσει για την πράξη του.
Ο Διευθυντής κατάλαβε το λάθος του και το πλήρωσε. Από τη ντροπή του και την περιφρόνηση των εργατών που έμαθαν για το τι είχε κάνει, σε λίγους μήνες παραιτήθηκε και η τύχη του αγνοείται, ο καθηγητής που του έκλεψε την πρώτη του πατέντα, εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες, ενώ ο πρώτος του μαθητής που σπουδάζει χημικός έχει ήδη δύο δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
Πάντα στις δημοσιεύσεις αυτές η-οι τελευταίες σειρές γράφουν: "ότι διαβάσατε, οφείλεται σε ένα κλέφτη και έναν ανίκανο διευθυντή. Η τύχη και των δύο αγνοείται".