ΑΙΣΧΟΣ

ΔΕΝ αφήνουν το Δημοτικό Σχολείο Δικαίων με πέντε Δασκάλους.
ΔΕΝ αφήνουν το Βορειότερο Σχολείο της χώρας με πέντε μεταλαμπαδευτές της γνώσης, επειδή σε μία τάξη υπάρχουν τρεις μαθητές.
Το σχολείο έγινε και πάλι εξαθέσιο.

Έκλεισε όμως της Πλάτης.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

κατι νέο έρχεται σύντομα...

κάθε είδηση για μας, δεν είναι απλά μία ανάρτηση

thrakinea και tomadakis.blogspot.com
Follow thrakinea on Twitter

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

θεατρικο εργαστηρι ορεστιαδας


Το Θεατρικό Εργαστήρι Νέας Ορεστιάδας ΔΙΟΝΥΣΟΣ, έχει καθιερώσει εδώ και χρόνια να παρουσιάζει κάθε φθινόπωρο και άνοιξη τις παραστάσεις του στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, δείχνοντας τη δουλειά του όπου υπάρχει πρόσφορο έδαφος εναγκαλισμού και προβολής της ερασιτεχνικής θεατρικής δημιουργίας.
Έτσι, η θρυλική βουκολική σάτιρα του Μποστ «Μαρία Πενταγιώτισσα», μετά από ένα μεγάλο ταξίδι στην Αν. Μακεδονία και Θράκη όλο το καλοκαίρι, ταξιδεύει τώρα στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα:
· Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Θέατρο «Σοφούλη», Τραπεζούντος 5 και Σοφούλη, τηλ. 2310423925, στις 9 το βράδυ.
· Δευτέρα 15 και την Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008: ΑΘΗΝΑ. Αμφιθέατρο «Αθήνα 984», «Τεχνόπολις», Πειραιώς 100, Γκάζι, στις 9 το βράδυ.
Η «Μαρία Πενταγιώτισσα» του Θεατρικού Εργαστηρίου Νέας Ορεστιάδας ΔΙΟΝΥΣΟΣ, αποτελεί ένα πάντρεμα του λαϊκού θεάτρου και της σύγχρονης σάτιρας, με το παραδοσιακό τραγούδι και το χορό. Η προσαρμογή του κειμένου και η σκηνοθεσία είναι του Άκη Τσονίδη, τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκαν ο Άκης Τσονίδης και ο Νίκος Πατούνας, ενώ η πρωτότυπη μουσική της παράστασης είναι του Παναγιώτη Μανουηλίδη. Παίζουν (αλφαβητικά): Χρήστος Βενετίδης, Γιώτα Κυρμάνη, Βιβή Μιτσίτσκα, Ιωάννα Μουτουσίδου, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Νίκος Πατούνας, Σαράντης Σαραντίδης, Αντώνης Στρατηγάκης, Μπάμπης Τριανταφυλλάκης και ο Άκης Τσονίδης.
Για το έργο: Με το μοναδικό καυστικό ύφος του και φυσικά τον εθνικό δεκαπεντασύλλαβο, ο Μποστ σατιρίζει όλη τη σύγχρονη ιστορία, την κενότητα, την ανοησία και τη στρεβλή εικόνα που έχουμε διαμορφώσει για την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Η ιδιαίτερη ομορφιά της θρυλικής φεμινίστριας Μαρίας Πενταγιώτισσας την οδηγεί στο να χάσει κάθε ηθικό μέτρο και να δικαιολογεί τις πράξεις και τα λάθη της. Μέχρι και οι φόνοι δικαιολογούνται ως φυσιολογικοί στο έργο του Μποστ. Υπό τη ματιά του σπουδαίου σατιρικού, όλα περνούν από «κόσκινο»: οι ευκολίες επιβίωσης, ο ωχαδερφισμός, οι διαπλοκές, τα κουτσομπολιά, τα αλλοτριωμένα κόμματα, ο ρόλος της εκκλησίας, το διεφθαρμένο κράτος. Όλα φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, παρόλο που το έργο γράφτηκε πριν σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια…