η μοναξια της "κορυφης"

Δεν δίσταζε να μοιράζει τα ψέματα. Άλλωστε ήξερε να μοιράζει. Στο σχολείο που βαθμολογούσε οι περισσότεροι μαθητές, έπαιρναν 12, 13 και δήλωναν και ευχαριστημένοι Αυτός ήξερε να μοιράζει. Μοίραζε χαμηλούς βαθμούς, υποσχέσεις και όνειρα. «Στο άλλο τρίμηνο θα διορθώσουμε τη διαφορά», έλεγε σε γονείς και μαθητές που τολμούσαν να κάνουν παράπονα. «Υπήρχε μία αδυναμία στη γεωμετρία, θα την ξεπεράσουμε». Πέρασαν πολλά τρίμηνα και ο ψεύτης έγινε ψεματαράς.

Κάποια στιγμή αποφάσισε να αλλάξει ρότα. Θυμήθηκε ότι του είχαν «χαρίσει» ένα διδακτορικό και έκανε τα χαρτιά του για ένα νέο πανεπιστήμιο στην επαρχία. Είχε και κανά δυο γνωστούς, καλή προϋπηρεσία, η γυναίκα του δεν είχε πρόβλημα να τον ακολουθήσει σε μία μικρή πόλη κι έτσι προχώρησε τις διαδικασίες. «θέλω μόνο να κάνουμε κάποιους φίλους εκεί που θα πάμε, να μην είμαστε μόνοι», του είπε η σύζυγός του κι αυτός αποφάσισε να μη της χαλάσει χατίρι. Άλλωστε ήταν η μόνη που είχε. Τα ψέματά του τον είχαν οδηγήσει στην απομόνωση.
Τελικά τα κατάφερε. Πήρε την έδρα, χωρίς να παραιτηθεί από το σχολείο εκμεταλλευόμενος το κενό νόμου και πήγε στην «ξενιτιά». Εκεί κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνει παρέες. Γνώρισε καθηγητές που είχαν άγνοια για το παρελθόν του, τον έκαναν παρέα και κάποιοι φοιτητές που εποφθαλμιούσαν καλούς βαθμούς. Τελικά ο ψεματαράς και βαθμούς έβαζε και ψέματα δεν έλεγε. Η γυναίκα του φανερά ικανοποιημένη κάθε βράδυ του ψιθύριζε σ’ ευχαριστώ.
Τα χρόνια περνούσαν, αυτός έγινε Επίκουρος καθηγητής κάτι που τον έβαζε πιο κοντά στη μονιμότητα. Εκείνο το χρονικό σημείο άρχισε και πάλι να θυμάται τον παλιό κακό του χαρακτήρα. Έκοψε σιγά σιγά τις παρέες με τους καθηγητές από τους οποίους δεν είχε συμφέρον, με τους φοιτητές κράτησε επαφές μόνο μ’ όσους είχαν κάποιο «αξίωμα». Ο «κύριος» λοιπόν επέστρεψε στα γνώριμα εδάφη.
Με την μικρή κοινωνία που έμενε είχε επαφές όμως. Δήμαρχος, βουλευτές, νομάρχες, ήταν όλοι φίλοι του. Έτσι πίστευε, έτσι τον άφηναν να πιστεύουν. Κάποια στιγμή του ζητήθηκε από έναν τελειόφοιτο ένα μικρό ρουσφέτι. Ο τελειόφοιτος του ζήτησε μία συστατική επιστολή προκειμένου να βρει εργασία στην Αθήνα. Ο ψεματαράς την έδωσε με ευκολία και του είπε μάλιστα ότι σίγουρα θα βρει στο φροντιστήριο ενός φίλου του.
Οι μέρες περνούσαν, οι βδομάδες τα τρίμηνα, όμως ο πρώην φοιτητής του επαρχιακού πανεπιστημίου ούτε φροντιστήριο είδε, ούτε το γνωστό του πρώην καθηγητή του. Δεν στενοχωρήθηκε ποτέ για το ότι δεν βρήκε δουλειά στο φροντιστήριο Δεν το ένοιαζε κι όλας. Ένα χρόνο μετά έδωσε στον ΑΣΕΠ και διορίστηκε στο λύκειο που αποφοίτησε.
Στο μεταξύ ο καθηγητής άρχισε να απομονώνεται όλο και περισσότερο στα ψέματα και τη φαντασία του. Η ιστορία με τον πρώην φοιτητή του επαναλήφθηκε κι άλλες φορές, με άλλους πρωταγωνιστές Όλοι πλέον τον είχαν καταλάβει. Ψεματαρά τον ανέβαζαν, άνανδρο τον κατέβαζαν.
Λίγα χρόνια μετά ήρθε και η τελική κρίση για τον καθηγητή. Έγινε πράγματι μόνιμος, έμεινε όμως μόνος. Μέχρι τελευταία στιγμή κρατούσε μία σημαντική επαφή που τον έσωσε. Έσωσε την καριέρα του. Την τιμή, την κοινωνική του επαφή, την οικογένειά του όμως; Τίποτα από τα τελευταία για τον ίδιο δεν πήγαν καλά. Κανείς δεν στενοχωρήθηκε με τις εξελίξεις. Ούτε ο ίδιος.
Άλλωστε και στον εαυτό του, ψέματα έλεγε.