περι καθημερινοτητας

Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά

gtsioulp@οtenet.gr

«Αλλάζουμε την καθημερινότητα του πολίτη» και πολλές παρόμοιες φράσεις με τη λέξη πολίτης μέσα. .Εδώ πολίτης ,εκεί πολίτης …πού είναι ο πολίτης; Στο σπίτι του, θα πω εγώ και ίσως αρκετοί να συμφωνήσετε γιατί έτσι όπως τον καταντήσαμε δεν τολμάει να κουνηθεί, φοβάται κι ο φόβος φυλάει τα έρημα …Έρημος ,μόνος και μέσα στην κοσμοσυρροή! Όπου και να πάει πληρώνει και αν είναι «βασταμένος» καλώς αλλιώς θα τον βαστάνε γιατί θα λυγίσει από τα βάρη. Τέτοιες σκέψεις με βασανίζουν ,με πληγώνουν και με θλίβουν όταν αντιλαμβάνομαι ότι για ν’ αλλάξει η καθημερινότητα του πολίτη χρειάζεται πολλή δουλειά ,συσκέψεις επί συσκέψεων ,καταθέσεις προτάσεων από τους πολίτες –ας μην αδικούμε κανέναν όλοι έχουν κάτι να πουν ,έχουν τουλάχιστον την πείρα τους να αντιπαραθέσουν σε όσους τους θεωρούν άχρηστους …κι η πείρα είναι μεγάλο πράγμα. Ερήμην του πολίτη τίποτα.

Αλλά κύριοί μου ,Ελλάδα δεν είναι η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη για να λέτε ότι με έργα –ποια τάχα-καλυτερεύετε τη ζωή των πολιτών. Δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης να λέτε ότι προηγούμενες κυβερνήσεις χρειάστηκαν δεκαπέντε χρόνια για έργο μετρό 17 χιλιομέτρων ενώ εσείς δηλώνετε ότι θα…έχετε ένα έργο 13 χιλιομέτρων μετρό και 9,5χιλιομ για Θεσσαλονίκη μέχρι το 2010.Τι συγκρίνετε άραγε ;Ο πολίτης θα περιμένει …Σκέφτομαι κι εγώ ως πολίτης μα, καλά καθημερινότητα είναι αυτό που στην τελική θα εξυπηρετήσει κάποιους αν και όταν; Η καθημερινότητά μου ξεκινάει από το πρωί. Σηκώνομαι έχω νερό καθαρό να πιω ή θα πρέπει να αγοράσω εμφιαλωμένο, έχω ψωμί, γάλα, κι αν δεν έχω, ποιον δρόμο θα διασχίσω χωρίς να με «σχίσουν» τα τροχοφόρα γιατί δεν είμαστε όλοι νέοι! .Υπάρχει δυνατότητα να αποφύγω τον εγκλεισμό μου ,να ξεφύγω να δραπετεύσω ,να ψυχαγωγηθώ ,να κάνω τη βόλτα μου στο πάρκο ,στον πεζόδρομο, χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να μετακινηθώ με το αυτοκίνητο και να μη βρίσκω χώρο στάθμευσης, για να καταλήξω όπως όπως σ’ ένα «καφέ», να πληρώσω , να πάρω κι ένα χάπι γιατί μ’ ανέβασε την πίεση ο δίπλα ,ο παραδίπλα που φωνασκούσε και δεν υπολόγιζε κανένα; Καθημερινότητα είναι να αργοπεθαίνεις σε κουτιά, να βγαίνεις από το λίγο μεγαλύτερο να μπαίνεις στο μικρότερο για να μεταφέρεσαι ως «μπάμπουσκα» σ’ ένα άλλο κουτί; Καθημερινότητα είναι να προσπαθείς να επιβιώσεις κάτω από ανεύθυνες πολιτικές που έβαλαν το κέρδος στο επίκεντρο και τις ανάγκες στο περιθώριο, να δουλεύεις για να σε δουλεύουν…να φτάνεις στα «περήφανα γηρατειά»,και να γίνεσαι επαίτης ;

Καθημερινότητα είναι τα θέλω μας .Θέλουμε

ελκυστική πόλη ,όμορφη με πολλά σημεία αναφοράς, πόλη του πολιτισμού,

να ζούμε στον τόπο μας, όποιος κι αν είναι ,στο χωριό ή στην πόλη με όλες τις ευκολίες που θα μας εξασφαλίσουν οι τοπικοί αιρετοί άρχοντες. Όλοι είμαστε πολίτες. Δεν περνάνε διαφορετικά οι αστοί οι ημιαστοί και οι κάτοικοι των χωριών.

Θέλουμε φροντίδα για όλους και δεν θα προκύψει αν η διαχείριση της καθημερινότητας παραμένει κεντρική υπόθεση.

Διαφάνεια! Έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε τι και πώς .

Καταξίωση και όχι απαξίωση .

Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και όχι μόνο… Για παράδειγμα, ποια η καθημερινότητα του συμπολίτη μας που κάνει αιμοκάθαρση αλλά πρέπει με ταξί να διασχίζει όλο το νομό Έβρου τρεις φορές τη βδομάδα προκειμένου να μεταβεί στο Νοσοκομείο της Αλεξ/πολης.

Δεν αποτελεί άλλοθι για κανέναν να λέμε οι προηγούμενοι έκαναν λάθη .Σαφώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν και λάθη αφού παρήγαγαν έργο. Όποιος επαίρεται ως αλάνθαστος σημαίνει ότι δεν κάνει τίποτα .

Θέλουμε γεμάτα ταμεία ,γιατί θέλω να αποζημιωθώ στην ώρα μου. Όχι γραφειοκρατίες και ανασταλτικοί μηχανισμοί που όταν μου οφείλουν καθυστερούν ,όταν τους οφείλω πληρώνω και τόκους …

Ως αγρότη δε με αφορά μόνο το μετρό, που το λέτε και το ξαναλέτε, αλλά η σοδειά μου ,η αποζημίωσή μου, η γνώση για νέες καλλιέργειες, όσα θα με κάνουν καλύτερο και αποδοτικότερο.

Ως άνεργος ,εργαζόμενος, μικρομεσαίος, συνταξιούχος, μετανάστης, ποια τύχη θα έχω ;

Όσοι επικαλούνται ως πολιτικό ατού την καθημερινότητα του πολίτη, ιδού!