αποψε πηρε αδεια …και με την τσεπη αδεια!

Της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Πόσο με πικραίνει ο, πετυχημένος τραγουδιστικά, στίχος του Μανώλη Ρασούλη ,γιατί μέχρι σήμερα ισχύουν στο στρατό σχεδόν τα ίδια…
«Απόψε πήρε άδεια και με την τσέπη άδεια τραβάει για την πόλη …»
Πότε επιτέλους θα αλλάξει η ζωή του Έλληνα στρατιώτη, πότε θα σταματήσουν αυτός και η οικογένειά του να σκέφτονται το οικονομικό κυρίως, όταν η πατρίδα τον καλεί στα όπλα! Και μετά θα μου πείτε, είσαι κατά της στρατιωτικής θητείας! Μέγα λάθος! Όχι ,θα σας απαντήσω, αλλά υπό όρους. Γιατί υπάρχει ο στρατός για τους εύπορους ,τους επώνυμους ,τους καλοπερασάκιδες, και στρατός για τους εργατικούς πλην όμως αδύναμους οικονομικά να ανταπεξέλθουν στα έξοδα της θητείας τους. Γιατί ο φαντάρος είναι άνθρωπος δεν είναι ζώο, και ναι μεν του παρέχονται φαγητό, ύπνος και κάποια ευρώ, περίπου 90 το μήνα-ποιος μπορεί να ζήσει μ’ αυτά-αλλά είναι νέος με πολλαπλά ενδιαφέροντα και μοδάτος , θέλει το ρούχο του –δε θα βγαίνει με τα ίδια. Γνωρίζετε αναγνώστες μου, πόσο εύκολα βγαίνουν τα παρατσούκλια στο στρατό !Κι ο φαντάρος ,θέλει βρε αδερφέ να κάνει και το κομμάτι του. Ως πολίτης κουτσά-στραβά θα δουλέψει θα βγάλει ένα μεροκάματο της προκοπής ,ως φαντάρος τι θα κάνει; Και αν είναι κοντά σε συγγενείς κάτι γίνεται. Έτσι κι αλλιώς πολλές ελλείψεις του κράτους τις συμπληρώνουν οι πολίτες, αμφιβάλλετε;
.Ενδιαφέρον θα είχε να είχαμε πολλές μαρτυρίες από τα στρατευμένα παιδιά μας .Έχουμε όμως αρκετές από απολυμένους και φανταστείτε ,γιατί άραγε;
Μετά-μας πονάει μόνο στη σκέψη- ακούμε για αυτοκτονία οπλίτη στον Έβρο ,στη Ρόδο ,στις εσχατιές της Ελλάδας και όχι μία ,δύο, αλλά πολλές και όχι μόνο αυτοκτονίες και θάνατο από απροσεξία ή από άλλο τι…
Αγωνιούν οι γονείς ,των οποίων τα παιδιά πρόκειται να στρατευτούν, αγωνιούν τα παιδιά και φοβούνται και προσπαθούν με τη μία ,με δεύτερη αναβολή να γλιτώσουν, αλλά μάταια .Έρχεται η ώρα και πας φαντάρος στον Έβρο, αλλά δεν έχεις μπάρμπα γι αυτό μην κάνεις όνειρα τρελά, κάτσε εκεί πού’ σαι καλά…όσο γίνεται. Στρατιώτης αλλά… θυρωρός, σκουπιδιάρης, σερβιτόρος, μάγειρας , ,λουφα…δόρος και άλλες ειδικότητες. Πολίτης, γεωπόνος αλλά στρατιώτης θυρωρός, σερβιτόρος, υπό την επίβλεψη του βαθμοφόρου χ!
Αλλά και για το στρατό ισχύει το…
«υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι όπως του πελάγου οι βράχοι…»ή
«ήρθε το γράμμα πως με πήρανε φαντάρο κι ήταν λες κι είδα με τα μάτια μου το χάρο…»ή
«κάτω απ’ το κράνος έχουν μπει τα όνειρά μου
και δυο αρβύλες σταματούν τα όνειρά μου… «
Όλα αυτά γράφτηκαν και γράφονται γιατί έναν Έλληνα πολίτη ,τον βουτάς κυριολεκτικά και χωρίς να τον φροντίζεις ως υπάλληλο έστω, με στήριξη ψυχολογική, οικονομική γιατί του έβαλες να πετύχει ίσως το ακατόρθωτο ,και εν έτει 2009 θες να καμώνεσαι έχοντας στο νου σου το ..περνάει ο στρατός της Ελλάδας φρουρός του κάθε της εχθρού ο σκληρός τιμωρός…να καμώνεσαι λέω ότι έχεις ικανό αριθμό στρατιωτών απορώ, τι νόημα έχει η ένταξή μας στην Ε.Ε όταν συμπεριφερόμαστε κατά το δοκούν και δεν ακολουθούμε τους όρους της Ένωσης !Αλλά και η θητεία είναι ένας άσος στο μανίκι του κυβερνώντος κόμματος; Παίζει με την αυξομείωσή της , οι φαντάροι περιμένουν και η ψηφοθηρική τακτική επινοημένη προς όφελός του ,εφαρμόζεται σε καιρούς κλυδωνισμού και καταρράκωσης ;Δεν μειώνεται η θητεία, εξαιτίας του δημογραφικού, των αναβολών και των παράνομων απαλλαγών. Ποιος πληρώνει; Ο στρατεύσιμος. Θα επιμείνω όμως στο θέμα του χαμού νέων που σε άλλη περίπτωση ίσως δε θα σκεφτόταν καν την αυτοκτονία. Αν ισχύει έστω και λίγο για μερικούς το «ήταν στραβό το κλήμα τόφαγε κι ο γάιδαρος» γιατί να επιμένουμε ως πολιτεία σώνει και καλά κάποιοι να υπηρετούν παρά τη θέληση τους, αφήνω έξω τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα… και αφήνομαι στο να επιλαμβάνονται του θέματος οι ειδήμονες. Αν κάποιος έχει αντίθετη γνώμη θα πω τούτο. Τα παιδιά που βάζουν τέλος στη ζωή τους τι χαρακτήρες είναι ; Γιατί οι σκληροί ή οι αφάσιοι, χωρίς συναισθηματικές ευαισθησίες τα καταφέρνουν. Και οι άλλοι θα τα κατάφερναν ίσως ,έξω από το στρατό. Δεν σηκώνει ακόμα σήμερα να λέγεται αυτοκτόνησε οπλίτης λόγω ερωτικής απογοήτευσης .Ερωτικοί λόγοι ναι αλλά επιβαρυμένοι με την καταπίεση ,τη σύγκριση, την υποβάθμιση, την ισχυρογνωμοσύνη, τον εγωτισμό, την εκδικητικότητα, την επιβολή ,την επιδεικτική ανωτερότητα ,τα αισθήματα κατωτερότητας….την ανέχεια, την έλλειψη επικοινωνίας ,την καταναγκαστική εργασία-αγγαρεία….Οι μάνες που έχασαν παιδιά στο στρατό ποια γνώμη έχουν άραγε ;
Πολλά μπορεί να σκεφτεί κανείς ,πολλές λύσεις, αλλά η πολιτεία, πάνω απ’ όλα, επιβάλλεται να πάρει μέτρα κυρίως σε ό,τι αφορά τις συμπεριφορές ένθεν και ένθεν, το οικονομικό, και κυρίως ποιος είναι ο νεοσύλλεκτος, από πού είναι ,τι καταγωγή έχει, τι χαρακτήρας είναι ,σε τι δουλειές μπορεί να ανταποκριθεί ,έλεγχος για ασφαλή διαβίωση …Πώς να το κάνουμε άλλο είναι να είσαι ένα φτωχό χωριατόπαιδο από τη Λακωνία και να υπηρετείς στο Β.Έβρο ,ντροπαλό, χωρίς κανένα έρισμα, αμόρφωτος-εδώ φταίμε όλοι για τη διαρροή των μαθητών-κι άλλο να είσαι ο γιος του… « πάρτα όλα» ο διακεκριμένος νέος ,ο λεφτάς με ερίσματα ή με δεκανίκια ,αν θέλετε, που ναι μεν θα έρθει στα σύνορα αλλά θα φύγει το γρηγορότερο-δε συμβαίνει με όλους γιατί πολλά παιδιά είναι ταπεινά και δεν θέλουν καν να δίνουν δικαίωμα για τέτοιου είδους σχόλια- και πολλά άλλα, τα οποία επιβεβαιώνουν την άποψη για την ταυτότητα των ,αδίκως πεσόντων… Ποιοι είναι άραγε εκείνοι που «φεύγουν»! Η βεβαιότητα ή και η εικασία με πληγώνει .