ΑΙΣΧΟΣ

ΔΕΝ αφήνουν το Δημοτικό Σχολείο Δικαίων με πέντε Δασκάλους.
ΔΕΝ αφήνουν το Βορειότερο Σχολείο της χώρας με πέντε μεταλαμπαδευτές της γνώσης, επειδή σε μία τάξη υπάρχουν τρεις μαθητές.
Το σχολείο έγινε και πάλι εξαθέσιο.

Έκλεισε όμως της Πλάτης.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

κατι νέο έρχεται σύντομα...

κάθε είδηση για μας, δεν είναι απλά μία ανάρτηση

thrakinea και tomadakis.blogspot.com
Follow thrakinea on Twitter

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

νυν και πρωην δημαρχος ορεστιαδας

«ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ»
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ


Με επιστολή του σε ΜΜΕ για το θέμα του παλαιού σταθμού του ΟΣΕ, ο πρώην Δήμαρχος Άγγελος Παπαϊωάννου, υποστηρίζει θέσεις και απόψεις που μόνο ως «Θέατρο του Παραλόγου» μπορούν να χαρακτηριστούν.
Μεταξύ άλλων αυθαίρετων συμπερασμάτων και ανοίκειων χαρακτηρισμών, πολυχρησιμοποιημένων όμως στην πρακτική του κυρίου Παπαϊωάννου και γνωστών πλέον στην κοινή γνώμη, ο πρώην Δήμαρχος υποστηρίζει τα εξής:


1) Έπρεπε ο Δήμαρχος να γνωρίζει ότι στον παλιό σταθμό σύχναζαν ναρκομανείς και λαθρομετανάστες και να ενημερώσει την Αστυνομία.

Απάντηση Δημάρχου: Αλίμονο αν στην Ορεστιάδα του 2008 η αστυνομία χρειάζεται ενημέρωση από το Δήμαρχο ή οποιονδήποτε άλλον πολίτη, για την παρουσία ναρκομανών και λαθρομεταναστών σε απόσταση 100 μέτρων από την Αστυνομική Διεύθυνση. Καλύτερα να απαντήσει στον κύριο Παπαϊωάννου η τοπική ηγεσία της ΕΛΑΣ.


2) Έπρεπε ο Δήμαρχος «να τους παρακολουθεί και να τους διώχνει»!

Απάντηση Δημάρχου: Μήπως έπρεπε ο Δήμαρχος να κάνει και έφιππη περιπολία; Καινοφανής απαίτηση για ευνομούμενη κοινωνία και πόλη – έδρα Αστυνομικής Διεύθυνσης.


3) Όταν ο κύριος Παπαϊωάννου έκρινε ότι τα ενοίκια στον ΟΣΕ δεν ήταν αξιοποιήσιμα, σταμάτησε να τα πληρώνει. «Ορθός (!!!) έπραξε και ο κύριος Τζότζολας στη συνέχεια και δεν κατέβαλλε τα μισθώματα»!

Απάντηση Δημάρχου: Πολύ ορθώς πράξατε κύριοι! Σωστά κάνατε και δεν πληρώνατε τα ενοίκια για κτίριο που ανήκε στον ΟΣΕ και είχε παραχωρηθεί στο Δήμο. Μόνο έτσι θα αναγκαζόταν ο ΟΣΕ να αποβάλλει το Δήμο από τον παλιό σταθμό, να μας πάει στα δικαστήρια, να του χρωστάμε χρήματα, να μείνει το κτίριο στο έλεος του Θεού και τελικά να καεί!
Αν δεν κάνω λάθος, αυτές τις λογικές και πρακτικές, εμείς οι Εβρίτες τις ονομάζουμε «μπαταχτσήδικες» και όσους τις συνηθίζουν «μπαταχτσήδες».



4) Ο κύριος Παπαϊωάννου υποστηρίζει ότι οι συνταξιούχοι υπάλληλοι του Δήμου χαρίστηκαν στο Δήμαρχο και δεν κατέσχεσαν το δημαρχιακό αυτοκίνητο.

Απάντηση Δημάρχου: Το αυτοκίνητο ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ, δεν κατασχέθηκε επειδή η σημερινή δημοτική αρχή ΕΞΟΦΛΗΣΕ τους συνταξιούχους υπαλλήλους, σύμφωνα με τις εντολές και οδηγίες του Επιτρόπου.
Μήπως θυμάται ο κύριος Παπαϊωάννου ότι αυτές οι διεκδικήσεις των υπαλλήλων αφορούσαν την τετραετία τη δική του και του κυρίου Τζότζολα; Γιατί δεν πληρώθηκαν τότε που δικαιώθηκαν οι υπάλληλοι; Γιατί περιμένατε να τα πληρώσουμε κι αυτά τα χρέη σας εμείς;
Η απάντηση είναι απλή και δίνεται παραπάνω, με τον ορισμό της λέξης «μπαταχτσήδες».


5) Το αποκορύφωμα είναι η τελευταία παράγραφος του κυρίου Παπαϊωάννου: «Θέλω να επισημάνω , αν μπορεί άραγε να αναλογιστεί ο κύριος δήμαρχος εάν ήταν σε ισχύ το συμφωνητικό με τον ΟΣΕ , πόσο θα μας κοστολογούσε τις ζημιές που προήλθαν από την πυρκαγιά; Διότι απλά όλη η ευθύνη θα ήταν δική μας και το κόστος δικό μας… Μπορεί άραγε; Ιδού το ερώτημα»!

Απάντηση Δημάρχου: Δηλαδή ο κύριος Παπαϊωάννου υποστηρίζει ότι αυτός και ο κύριος Τζότζολας, καλώς δεν πλήρωσαν τα ενοίκια, καλώς σύρθηκε ο Δήμος στα δικαστήρια, καλώς καταδικάστηκε, καλώς αποβλήθηκε από τον παλιό σταθμό που του είχε παραχωρηθεί, καλώς εξακολούθησε να χρωστάει τα ενοίκια (βλέπε παραπάνω τον ορισμό «μπαταχτσής»), καλώς διέκοψε κάθε σχέση και επαφή με τον ΟΣΕ, καλώς παράτησε το κτίριο στην τύχη του.
Αν δεν τα είχαν κάνει αυτά, τώρα που το κτίριο κάηκε, θα πληρώναμε περισσότερα λεφτά στον ΟΣΕ!
Άρα όποιος νοικιάζει ένα σπίτι, δεν πρέπει να το πληρώνει, να του κάνουν έξωση, γιατί μπορεί να καεί το σπίτι και να πληρώσει περισσότερα στον ιδιοκτήτη!
Με βάση αυτές τις πρωτοποριακές και καινοφανείς λογικές διαχείρισης και υπευθυνότητας, μπορεί κάποιος να έχει απορία γιατί ακόμα προσπαθούμε να τακτοποιήσουμε τις αμέτρητες εκκρεμότητες και χρέη του παρελθόντος; «Μπορεί άραγε; Ιδού το ερώτημα»!